Friuli Venezia Giulia Özerk Bölgesi'nin Fondazione Pordenonelegge.it ile birlikte kurduğu 'Yerlerin ve zamanın hikayesi' adlı Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü'nün 5. edisyonu yazar Diego Marani'ye gidiyor. Bölge Başkanı Massimiliano Fedriga liderliğindeki ve ayrıca Başkan Yardımcısı ve Kültür ve Spor Bölge Konseyi Üyesi Mario Anzil ve Pordenonelegge Sanat Yönetmeni Gian Mario Villalta'dan oluşan Ödül Jürisi, küratörler Alberto Garlini ve Valentina Gasparet ile birlikte ödülü bugün Trieste'de duyurdu.
“Diego Marani – motivasyonları açıklıyor – çalışmalarında Avrupa'da yeni yüzyılda gerçekleşen dönüşümlerin kültürel ve politik gerçekliğinde dil temasına karşı özel bir duyarlılık göstermiştir. Dil, nesiller arasında güçlü bir uyum ve süreklilik faktörüdür, ancak aynı zamanda güçlü bir şekilde bölücü olabilir ve birlikte yaşamanın iyi nedenlerinin ötesine geçen çatışmalara yol açabilir. Tüm Avrupa dillerinde (Europanto) bulunabilen özgür ve kişisel bir dil önerisiyle birlikte Marani, kültürel gelenekleri ve tarihlerini koruma ihtiyacı üzerine bir düşünce de geliştirebilmiştir”. Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü'nün önceki edisyonları Il racconto dei luoghi e del tempo tarihçi ve denemeci Valerio Massimo Manfredi'ye, ardından yazarlar Melania Mazzucco, Marco Balzano ve Mariolina Venezia'ya verilmişti.
Diego Marani, kitap ve özgürlük festivali olan Pordenonelegge'nin 25. edisyonu vesilesiyle, 22 Eylül Pazar günü saat 15:00'te Pordenone Bölge Oditoryumu'nda Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü 'Yerlerin ve zamanın hikayesi'ni alacak. Yazar bu vesileyle, Ödülü kazanan olarak bestelediği ve önümüzdeki sonbaharda Italo Svevo edisyonları tarafından yayınlanacak olan yayınlanmamış “La lingua virale” öyküsünü sunacak. İtalya ve Slovenya arasındaki iki sınır arasında geçen “La lingua virale”, önümüzdeki 8 Şubat'ta başlayacak olan ve Gorizia ve Nova Gorica şehirlerini sınır ötesi bir ilhamla birleştirecek olan Avrupa Kültür Başkenti GO! 2025'in ruhuna sıkı sıkıya bağlı bir eser. Uzun öykünün merkezinde, ulusal dili sıkı bir şekilde kontrol etmek isteyen savunucularının karşı çıktığı özgür ve ulusötesi bir dil olan Europanto adlı bir virüs var. Viral dil, tıpkı edebi bir eser gibi, her katı ideolojik tutumun barındırdığı paradoksları tespit etmeye ve belirginleştirmeye yarar.
Yazar Diego Marani, “La lingua virale”in “bazen onu görmüyormuş gibi yapsak bile etrafımızda olan bir şeyi sahneleyen hicivli bir roman” olduğunu açıkladı: sınırdır, dolayısıyla fiziksel bir yerdir, birçokları için sadece yerde bir çizgi olsa bile var olan bir şeydir. Sınır, bizi sorgulayan ve orada ne olduğunu ve burada ne olduğunu soran bir yerdir. Hikayede bir yandan sınırla dalga geçiyorum, diğer yandan onu yeniden değerlendiriyorum çünkü onun gerekliliğini ve önemini görüyorum: kesinlikle bölmek için değil, hepimizin aynı olmadığını ve bunun şanslı olduğunu söylemek için. Önemli olan, sınırlar arasında birbirimizle nasıl konuşacağımızı bilmek, onları kendimizi kapatmak için kullanmamak, onları diğerine doğru gitmek için bir fırsat olarak görmektir. Ne olduğumuzdan emin olduğumuzda, köklerimize ve kökenlerimizin farkındalığına sahip olduğumuzda, o zaman diğerine karşı daha açık oluruz, ötekiyle karşılaşmanın bizi yok etmesinden korkmayız, onlara merakla ve karşılaşmadan öğrenme arzusuyla yaklaşırız diğer”.
“Diego Marani'nin kültürel yönelimini ve yaratıcılığını biliyorduk – Pordenonelegge'nin sanat yönetmeni Gian Mario Villalta'nın altını çizdiği gibi – ancak yazar bizi, neredeyse bir 'ahlaki operet' gibi, ciddi bir arka planla açık komedinin özelliklerini bir araya getiren uzun bir hikaye ile şaşırtmayı başardı; bu hikayede, günümüzün ihtiyaçları ve çelişkileri, vazgeçilmez ortak insanlığı terk edilemeyecek veya kaybedilemeyecek bir şey olarak gösteriyor. Ufukta beliren yapay zekanın yeni sınırlarının kaymasıyla karşı karşıya kalındığında, dil, bireye ve her türlü topluma en uygun olan şey olmaya devam ediyor; insanı karakterize eden duygusal, duygusal ve yaratıcı yönlerden yoksun olmayan etik bir eylem için en kesin referans”.
“Bu tanınma, kültürün bölgenin tarihi, sanatsal ve kimliksel özelliklerini geliştirme yeteneğine sahip vizyonları desteklediğini bir kez daha kanıtlıyor. Tek kelimeyle, bölgenin kendine özgü özellikleri için onu değerlendirmek ve insan, toplumsal ve ekonomik kalkınma için kaynaklar oluşturmak. Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü: Friuli Venezia Giulia Bölgesi tarafından belirlenen hedefleri topladı ve paylaştı ve bu yıl kazananı Diego Marani sayesinde – Fondazione Pordenonelegge.it başkanı Michelangelo Agrusti – dilin bir kimlik unsuru olarak mikrokozmosa, aynı zamanda potansiyel bir bilgi köprüsü ve “öteki” ile karşılaşma olarak ima edici bir dalış sunuyor: bu, kıtanın bir menteşe bölgesi ve eski ve yeni Avrupa'nın bağ dokusu olan Friuli Venezia Giulia'nın her zaman tipik bir özelliği olmuştur”.
“Beşinci edisyonuna ulaşan Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü, – Kültür ve Spor bölge başkan yardımcısı ve danışmanı Mario Anzil – bölgemizin kültürel ve tarihi özelliklerini keşfetme ve geliştirme yeteneğini bir kez daha doğruluyor. Diego Marani, çalışmalarıyla, bizi karakterize eden sınır ötesi ruha uygun olarak, dilin halklar arasında bir kimlik ve bağlantı unsuru olarak derinlemesine bir yansımasını sunuyor. Bu tanınma yalnızca edebi mükemmelliği değil, aynı zamanda çok merkezli bir bölge için çok sesli bir kültürü teşvik etme çağrımızı da kutluyor”.
Diego Marani 1959 yılında Ferrara'da doğdu. Eğitimli bir tercüman olan Marani, Avrupa Birliği'nde çeşitli görevlerde bulundu ve en son Avrupa Dış Eylem Servisi'nde Avrupa kültür diplomasisi koordinatörü olarak çalıştı. Ayrıca Paris'teki İtalyan Kültür Enstitüsü'nün direktörlüğünü yaptı. Romanları 15'ten fazla dile çevrildi. New Finnish Grammar (2000) ile Grinzane Cavour Ödülü'nü ve The Last of the Vostiachi (2002) ile Selezione Campiello Ödülü'nü kazandı. Ayrıca Il compagno di scuola (Cavallini Ödülü 2005), Vita di Nullo (Stresa Ödülü 2017 Finalisti) ve La città celeste (2021) adlı eserlerini yayınladı. Son romanı L'uomo che voluto essere una minore (Azınlık Olmak İsteyen Adam) 2022'de yayımlandı. Yıllardır çeşitli Avrupa gazetelerinde köşe yazıları yazdığı, Il Sole 24 Ore ile işbirliği yaptığı ve Avrupa bilgi sitesi eunews.it'de blog tuttuğu Europanto dil oyununun mucidi.
“Diego Marani – motivasyonları açıklıyor – çalışmalarında Avrupa'da yeni yüzyılda gerçekleşen dönüşümlerin kültürel ve politik gerçekliğinde dil temasına karşı özel bir duyarlılık göstermiştir. Dil, nesiller arasında güçlü bir uyum ve süreklilik faktörüdür, ancak aynı zamanda güçlü bir şekilde bölücü olabilir ve birlikte yaşamanın iyi nedenlerinin ötesine geçen çatışmalara yol açabilir. Tüm Avrupa dillerinde (Europanto) bulunabilen özgür ve kişisel bir dil önerisiyle birlikte Marani, kültürel gelenekleri ve tarihlerini koruma ihtiyacı üzerine bir düşünce de geliştirebilmiştir”. Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü'nün önceki edisyonları Il racconto dei luoghi e del tempo tarihçi ve denemeci Valerio Massimo Manfredi'ye, ardından yazarlar Melania Mazzucco, Marco Balzano ve Mariolina Venezia'ya verilmişti.
Diego Marani, kitap ve özgürlük festivali olan Pordenonelegge'nin 25. edisyonu vesilesiyle, 22 Eylül Pazar günü saat 15:00'te Pordenone Bölge Oditoryumu'nda Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü 'Yerlerin ve zamanın hikayesi'ni alacak. Yazar bu vesileyle, Ödülü kazanan olarak bestelediği ve önümüzdeki sonbaharda Italo Svevo edisyonları tarafından yayınlanacak olan yayınlanmamış “La lingua virale” öyküsünü sunacak. İtalya ve Slovenya arasındaki iki sınır arasında geçen “La lingua virale”, önümüzdeki 8 Şubat'ta başlayacak olan ve Gorizia ve Nova Gorica şehirlerini sınır ötesi bir ilhamla birleştirecek olan Avrupa Kültür Başkenti GO! 2025'in ruhuna sıkı sıkıya bağlı bir eser. Uzun öykünün merkezinde, ulusal dili sıkı bir şekilde kontrol etmek isteyen savunucularının karşı çıktığı özgür ve ulusötesi bir dil olan Europanto adlı bir virüs var. Viral dil, tıpkı edebi bir eser gibi, her katı ideolojik tutumun barındırdığı paradoksları tespit etmeye ve belirginleştirmeye yarar.
Yazar Diego Marani, “La lingua virale”in “bazen onu görmüyormuş gibi yapsak bile etrafımızda olan bir şeyi sahneleyen hicivli bir roman” olduğunu açıkladı: sınırdır, dolayısıyla fiziksel bir yerdir, birçokları için sadece yerde bir çizgi olsa bile var olan bir şeydir. Sınır, bizi sorgulayan ve orada ne olduğunu ve burada ne olduğunu soran bir yerdir. Hikayede bir yandan sınırla dalga geçiyorum, diğer yandan onu yeniden değerlendiriyorum çünkü onun gerekliliğini ve önemini görüyorum: kesinlikle bölmek için değil, hepimizin aynı olmadığını ve bunun şanslı olduğunu söylemek için. Önemli olan, sınırlar arasında birbirimizle nasıl konuşacağımızı bilmek, onları kendimizi kapatmak için kullanmamak, onları diğerine doğru gitmek için bir fırsat olarak görmektir. Ne olduğumuzdan emin olduğumuzda, köklerimize ve kökenlerimizin farkındalığına sahip olduğumuzda, o zaman diğerine karşı daha açık oluruz, ötekiyle karşılaşmanın bizi yok etmesinden korkmayız, onlara merakla ve karşılaşmadan öğrenme arzusuyla yaklaşırız diğer”.
“Diego Marani'nin kültürel yönelimini ve yaratıcılığını biliyorduk – Pordenonelegge'nin sanat yönetmeni Gian Mario Villalta'nın altını çizdiği gibi – ancak yazar bizi, neredeyse bir 'ahlaki operet' gibi, ciddi bir arka planla açık komedinin özelliklerini bir araya getiren uzun bir hikaye ile şaşırtmayı başardı; bu hikayede, günümüzün ihtiyaçları ve çelişkileri, vazgeçilmez ortak insanlığı terk edilemeyecek veya kaybedilemeyecek bir şey olarak gösteriyor. Ufukta beliren yapay zekanın yeni sınırlarının kaymasıyla karşı karşıya kalındığında, dil, bireye ve her türlü topluma en uygun olan şey olmaya devam ediyor; insanı karakterize eden duygusal, duygusal ve yaratıcı yönlerden yoksun olmayan etik bir eylem için en kesin referans”.
“Bu tanınma, kültürün bölgenin tarihi, sanatsal ve kimliksel özelliklerini geliştirme yeteneğine sahip vizyonları desteklediğini bir kez daha kanıtlıyor. Tek kelimeyle, bölgenin kendine özgü özellikleri için onu değerlendirmek ve insan, toplumsal ve ekonomik kalkınma için kaynaklar oluşturmak. Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü: Friuli Venezia Giulia Bölgesi tarafından belirlenen hedefleri topladı ve paylaştı ve bu yıl kazananı Diego Marani sayesinde – Fondazione Pordenonelegge.it başkanı Michelangelo Agrusti – dilin bir kimlik unsuru olarak mikrokozmosa, aynı zamanda potansiyel bir bilgi köprüsü ve “öteki” ile karşılaşma olarak ima edici bir dalış sunuyor: bu, kıtanın bir menteşe bölgesi ve eski ve yeni Avrupa'nın bağ dokusu olan Friuli Venezia Giulia'nın her zaman tipik bir özelliği olmuştur”.
“Beşinci edisyonuna ulaşan Friuli Venezia Giulia Edebiyat Ödülü, – Kültür ve Spor bölge başkan yardımcısı ve danışmanı Mario Anzil – bölgemizin kültürel ve tarihi özelliklerini keşfetme ve geliştirme yeteneğini bir kez daha doğruluyor. Diego Marani, çalışmalarıyla, bizi karakterize eden sınır ötesi ruha uygun olarak, dilin halklar arasında bir kimlik ve bağlantı unsuru olarak derinlemesine bir yansımasını sunuyor. Bu tanınma yalnızca edebi mükemmelliği değil, aynı zamanda çok merkezli bir bölge için çok sesli bir kültürü teşvik etme çağrımızı da kutluyor”.
Diego Marani 1959 yılında Ferrara'da doğdu. Eğitimli bir tercüman olan Marani, Avrupa Birliği'nde çeşitli görevlerde bulundu ve en son Avrupa Dış Eylem Servisi'nde Avrupa kültür diplomasisi koordinatörü olarak çalıştı. Ayrıca Paris'teki İtalyan Kültür Enstitüsü'nün direktörlüğünü yaptı. Romanları 15'ten fazla dile çevrildi. New Finnish Grammar (2000) ile Grinzane Cavour Ödülü'nü ve The Last of the Vostiachi (2002) ile Selezione Campiello Ödülü'nü kazandı. Ayrıca Il compagno di scuola (Cavallini Ödülü 2005), Vita di Nullo (Stresa Ödülü 2017 Finalisti) ve La città celeste (2021) adlı eserlerini yayınladı. Son romanı L'uomo che voluto essere una minore (Azınlık Olmak İsteyen Adam) 2022'de yayımlandı. Yıllardır çeşitli Avrupa gazetelerinde köşe yazıları yazdığı, Il Sole 24 Ore ile işbirliği yaptığı ve Avrupa bilgi sitesi eunews.it'de blog tuttuğu Europanto dil oyununun mucidi.