Bugün 24 Kasım Öğretmenler Günü…
Uzun yıllardır mesleklerini icra eden ve meslek ömründe yeni olan biroldukca öğretmenin fedakarlıkları göz dolduruyor.
Özellikle batılı öğretmenlerin doğudaki şiddetli nazaranvlerini muvaffakiyetle icra etmeleri de büyük takdir topluyor.
Bunlardan biri de Bitlis’te nazaranv yapan Büşra ve Kübra öğretmen.
Sağladıkları eğitim imkanlarıyla takdir topluyorlar
Sakaryalı ve Konyalı iki genç öğretmen, Arpacık köyündeki ilkokulda tüm zorluklara karşı köylü çocukların eğitimden geri kalmaması için çaba veriyor.
Sevdiklerini geride bırakarak doğunun köylerine gelen bayan öğretmenler, öğrencilere sağladıkları eğitim imkanlarıyla büyük takdir topluyor.
Her sabah soba yakıyorlar
İHA’nın transferine bakılırsa; her sabah birinci vakit içinderda öğrencilerinin sınıflarda üşümemesi için sobaları yakan öğretmenler, kendi çocuklarından ayırmadıkları öğrencilerine hem anne tıpkı vakitte baba şefkati gösteriyor.
“Çocuklarımızı karda kucağımızda taşıyarak okula getirdik”
5 yıl evvel atandığı Arpacık İlköğretim Okulunun kendi konutu üzere olması için elinden geleni yaparak sınıfı rengarenk yapan Büşra Kara, “Ben okulumun konutum üzere olmasını istedim. Güzelleşmesini istedim. Zira her gün buraya geldiğimde ayaklarımın geri geri gitmesini istemedim. Ayrıyeten çocuklarımın da buraya severek gelmesini istedim. Bu yüzden de okulu güzelleştirebildiğimiz kadar güzelleştirmeye çalıştık. Daima iki bayan öğretmen olarak çalıştık burada. Yeri geldi boyayı kendimiz yaptık, sobayı kendimiz kurduk. Sabahları kimi vakit kardan dolayı köy yolu açılamadığı için kürekle yolları açtık. Çocuklarımızı karda kucağımızda taşıyarak okula getirdik. Bu uğraşların hepsini çocuklarımız için gösterdik. Zira öğretmenlik o denli bir şey, çocuklarınızı sevmeden yapabileceğimiz bir şey değil.
“Pes etmememizin niçini çocuklarımızın yüzündeki gülücük”
Onların her gün gülümseyerek memnun gelmesi ve bize sarılmaları esasen bizim en büyük fedakarlığı yapmamızın niçini. Memnun olmamızın burada çalışırken pes etmememizin niçini çocuklarımızın yüzündeki gülücük. Hatta yeri geldi onlarla bir arada dolapları boyadık, sıralarımızı temizledik. Panolarımızı bir arada hazırladık, fotoğraflarımızı bir arada seçtik. Geldiğim seniçin beri mezun olan bütün öğrencilerimle yaptığım her aktifliğin fotoğraflarını çekiyorum, zira bunlar bende en büyük anılar olacak. Birinci atandığım yerden bana kalan en hoş anı olarak kalacak. Çocuklarımın da bunları hatırlamalarını istiyorum.” diye konuştu.
“Benim öğrencilerimden kimileri ilçe genelinde birinci oldu”
Geçtiğimiz ay vilayet genelinde yapılan deneme imtihanında öğrencilerinden kimilerinin birinci olduğunu ve bunun kendisini pek keyifli ettiğini belirten Kara, “İkinci yılımda çocukların hepsini Tatvan’a seyahate götürmüştüm. Birinci kez Van Gölü’nü gördüler. O anki sevinçlerini asla unutamıyorum. Hatta bir öğrencim dönerken demişti ki ‘Bugün hayatımın en hoş günüydü.’ Bu benim için en hoş ikramdı aslına bakarsan. Doğal ki yaşadığımız fazlaca fazla zorluklar var. Musluk tamir ettik, kapıları taktık. Kapıları söktük odun olarak kullandık. Yaptığımız emek ve fedakarlık fazlaca fazla lakin bunun karşılığında çocukların memnunluğu, eğitimde geri kalmamaları bizim için en büyük ikram. Geçtiğimiz ay ortasında deneme imtihanları yapıldı. Benim öğrencilerimden kimileri ilçe genelinde birinci oldu. Bu benim için en büyük karşılıktı esasen. Aldığım en hoş armağandı. Zira emeklerimin boşa gitmediğini görmek beni memnun ediyor.” diye konuştu.
“Aralarındaki yardımlaşma bizim için de epey uygun oluyor”
Tek derslikte 1, 2, 3 ve 4’ncü sınıflara eğitim veren Büşra Kara, “4 sınıf birden okutmak avantajı ve dezavantajı olan bir durum. Avantajı olarak kendinden büyük çocuklarla bir ortada oldukları için etkinliklere adapte olmada sorun hayatıyorlar ya da aktifliğini bitiren büyükler küçüklere yardımcı olabiliyor. Ortalarındaki yardımlaşma bizim için de fazlaca âlâ oluyor. Lakin dezavantajı daha fazla ağır basıyor. Zira bu çocuklar öteki müstakil sınıflardaki üzere 6 saat boyunca kendi derslerini nazaranmiyorlar. Elimden gelenin daha fazlarını verip yetişmeye çalışıyorum lakin kimi vakit hem ben eksik kalıyorum hem onlara eksik vakit ayırmak zorunda kalıyorum. Bu bizim için en büyük dezavantajlardan biri. Fakat avantajlarını da fazlaca görüyoruz. birlikte büyüdükleri için birlikte eğitim aldıkları için öbür sınıfa geçtikleri vakit bu kadar zorlanmıyorlar.” dedi.
“Köy okuluna atanmayı epeyce istiyordum”
Sadece 3 çocuğun olduğu anasınıfında öğretmenlik yapan Kübra Arpasırtı ise bilhassa bir köy okulunda vazife yapmayı epey istediğini söz ederek, “Burada üçüncü yılım, 2020 yılında atandım. Buraya geldiğimde nitekim çok keyifli oldum. Zira köy okuluna atanmayı hayli istiyordum. İki tane bayan öğretmen çalışıyoruz. Her zorluğun hoşlukları de var. Çocuklarla birlikte olgunlaşıyoruz, onlarla çocuklaşıyoruz. Onlara seni seviyorum dediğim vakit yüzlerindeki o utanma beni fazlaca memnun ediyor. Burada sınıflarımızda her ne yaptıysak çocuklarla birlikte yaptık.” diye konuştu.
Uzun yıllardır mesleklerini icra eden ve meslek ömründe yeni olan biroldukca öğretmenin fedakarlıkları göz dolduruyor.
Özellikle batılı öğretmenlerin doğudaki şiddetli nazaranvlerini muvaffakiyetle icra etmeleri de büyük takdir topluyor.
Bunlardan biri de Bitlis’te nazaranv yapan Büşra ve Kübra öğretmen.
Sağladıkları eğitim imkanlarıyla takdir topluyorlar
Sakaryalı ve Konyalı iki genç öğretmen, Arpacık köyündeki ilkokulda tüm zorluklara karşı köylü çocukların eğitimden geri kalmaması için çaba veriyor.
Sevdiklerini geride bırakarak doğunun köylerine gelen bayan öğretmenler, öğrencilere sağladıkları eğitim imkanlarıyla büyük takdir topluyor.
Her sabah soba yakıyorlar
İHA’nın transferine bakılırsa; her sabah birinci vakit içinderda öğrencilerinin sınıflarda üşümemesi için sobaları yakan öğretmenler, kendi çocuklarından ayırmadıkları öğrencilerine hem anne tıpkı vakitte baba şefkati gösteriyor.
“Çocuklarımızı karda kucağımızda taşıyarak okula getirdik”
5 yıl evvel atandığı Arpacık İlköğretim Okulunun kendi konutu üzere olması için elinden geleni yaparak sınıfı rengarenk yapan Büşra Kara, “Ben okulumun konutum üzere olmasını istedim. Güzelleşmesini istedim. Zira her gün buraya geldiğimde ayaklarımın geri geri gitmesini istemedim. Ayrıyeten çocuklarımın da buraya severek gelmesini istedim. Bu yüzden de okulu güzelleştirebildiğimiz kadar güzelleştirmeye çalıştık. Daima iki bayan öğretmen olarak çalıştık burada. Yeri geldi boyayı kendimiz yaptık, sobayı kendimiz kurduk. Sabahları kimi vakit kardan dolayı köy yolu açılamadığı için kürekle yolları açtık. Çocuklarımızı karda kucağımızda taşıyarak okula getirdik. Bu uğraşların hepsini çocuklarımız için gösterdik. Zira öğretmenlik o denli bir şey, çocuklarınızı sevmeden yapabileceğimiz bir şey değil.
“Pes etmememizin niçini çocuklarımızın yüzündeki gülücük”
Onların her gün gülümseyerek memnun gelmesi ve bize sarılmaları esasen bizim en büyük fedakarlığı yapmamızın niçini. Memnun olmamızın burada çalışırken pes etmememizin niçini çocuklarımızın yüzündeki gülücük. Hatta yeri geldi onlarla bir arada dolapları boyadık, sıralarımızı temizledik. Panolarımızı bir arada hazırladık, fotoğraflarımızı bir arada seçtik. Geldiğim seniçin beri mezun olan bütün öğrencilerimle yaptığım her aktifliğin fotoğraflarını çekiyorum, zira bunlar bende en büyük anılar olacak. Birinci atandığım yerden bana kalan en hoş anı olarak kalacak. Çocuklarımın da bunları hatırlamalarını istiyorum.” diye konuştu.
“Benim öğrencilerimden kimileri ilçe genelinde birinci oldu”
Geçtiğimiz ay vilayet genelinde yapılan deneme imtihanında öğrencilerinden kimilerinin birinci olduğunu ve bunun kendisini pek keyifli ettiğini belirten Kara, “İkinci yılımda çocukların hepsini Tatvan’a seyahate götürmüştüm. Birinci kez Van Gölü’nü gördüler. O anki sevinçlerini asla unutamıyorum. Hatta bir öğrencim dönerken demişti ki ‘Bugün hayatımın en hoş günüydü.’ Bu benim için en hoş ikramdı aslına bakarsan. Doğal ki yaşadığımız fazlaca fazla zorluklar var. Musluk tamir ettik, kapıları taktık. Kapıları söktük odun olarak kullandık. Yaptığımız emek ve fedakarlık fazlaca fazla lakin bunun karşılığında çocukların memnunluğu, eğitimde geri kalmamaları bizim için en büyük ikram. Geçtiğimiz ay ortasında deneme imtihanları yapıldı. Benim öğrencilerimden kimileri ilçe genelinde birinci oldu. Bu benim için en büyük karşılıktı esasen. Aldığım en hoş armağandı. Zira emeklerimin boşa gitmediğini görmek beni memnun ediyor.” diye konuştu.
“Aralarındaki yardımlaşma bizim için de epey uygun oluyor”
Tek derslikte 1, 2, 3 ve 4’ncü sınıflara eğitim veren Büşra Kara, “4 sınıf birden okutmak avantajı ve dezavantajı olan bir durum. Avantajı olarak kendinden büyük çocuklarla bir ortada oldukları için etkinliklere adapte olmada sorun hayatıyorlar ya da aktifliğini bitiren büyükler küçüklere yardımcı olabiliyor. Ortalarındaki yardımlaşma bizim için de fazlaca âlâ oluyor. Lakin dezavantajı daha fazla ağır basıyor. Zira bu çocuklar öteki müstakil sınıflardaki üzere 6 saat boyunca kendi derslerini nazaranmiyorlar. Elimden gelenin daha fazlarını verip yetişmeye çalışıyorum lakin kimi vakit hem ben eksik kalıyorum hem onlara eksik vakit ayırmak zorunda kalıyorum. Bu bizim için en büyük dezavantajlardan biri. Fakat avantajlarını da fazlaca görüyoruz. birlikte büyüdükleri için birlikte eğitim aldıkları için öbür sınıfa geçtikleri vakit bu kadar zorlanmıyorlar.” dedi.
“Köy okuluna atanmayı epeyce istiyordum”
Sadece 3 çocuğun olduğu anasınıfında öğretmenlik yapan Kübra Arpasırtı ise bilhassa bir köy okulunda vazife yapmayı epey istediğini söz ederek, “Burada üçüncü yılım, 2020 yılında atandım. Buraya geldiğimde nitekim çok keyifli oldum. Zira köy okuluna atanmayı hayli istiyordum. İki tane bayan öğretmen çalışıyoruz. Her zorluğun hoşlukları de var. Çocuklarla birlikte olgunlaşıyoruz, onlarla çocuklaşıyoruz. Onlara seni seviyorum dediğim vakit yüzlerindeki o utanma beni fazlaca memnun ediyor. Burada sınıflarımızda her ne yaptıysak çocuklarla birlikte yaptık.” diye konuştu.