Düzce’de 12 Kasım 1999’da gerçekleşen zelzelenin üzerinden 23 yıl geçti. 12 Kasım’da saatler 18.57’yi gösterdiğinde, Düzce güçlü bir darbe ile sarsıldı. 30 saniye süren zelzele kentin her bölgesinde hissedilirken, merkez üssü Kaynaşlı’yı yerle bir etti. 12 Kasım sarsıntısında Akçakoca, Cumayeri, Çilimli, Gölyaka, Gümüşova, Kaynaşlı ve Yığılca’da 710 kişi ömrünü kaybetti, 2 bin 678 kişi yaralandı.
23 yıl daha sonra mucize kurtuluşunu anlattı
12 Kasım 1999 tarihinde Kaynaşlı’da ikamet eden Osman Bektaş, 23 yıl daha sonra birinci defa o günü anlattı. Sarsıntıya 5 katlı binanın en alt katında yakalanan arkadaş kümesi, sobanın demiri ile betonu ilmek ilmek oyarak hayata tutundu.
“Can çekişen beşerler vardı”
Kahvehanede arkadaşları ile birlikte sohbet ettiği anda zelzelenin olduğunu söyleyen Osman Bektaş, “Bulunduğum masada 5 kişi vardı. 3 arkadaşımız sağ kaldı, öbür 3 arkadaşımız hayatını kaybetti. Kahvehanede 17-18 kişi vardı. Sobanın yanında çay içiyorduk. 17 Ağustos’tan deneyimli olduğumuz için refleks olarak kaçmaya çalıştık. Çok dehşetli bir durumdu, üzerimizde 5 kat vardı ve yıkılmıştı. Can çekişen beşerler vardı. Biz sağ kalmıştık. Her tarafımızda enkaz vardı. Çabucak yanımızda tüp fabrikası vardı. Oradan patlama seslerini duyuyorduk. Anladık ki taş üzerinde taş kalmadı” dedi.
“Betonu kendimiz deldik”
Enkazdan hem kendi imkanları tıpkı vakitte etraftaki vatandaşların sayesinde saatler daha sonra çıktıklarını anlatan Bektaş, “Yüzde 50 kendi gayretimizle, biraz da içerde kalanların yakınlarının yardımıyla sabaha karşı kendi imkanlarımız ile dışarı çıktık. Betonu kendimiz deldik. Kahvehanede soba vardı. O sobanın demiri ve odunu ile duvara vura vura kendimize yer açtık ve enkazdan çıktık. Yaklaşık 20-25 santimlik duvarı kırmak kolay değildi. Dışardan da yardım aldık ve dışarı çıktık. O delikten yaklaşık 9 kişi çıktı, 7 kişi ömrünü kaybetti. AFAD yoktu bu biçimdelar, sivil savunma ve AKUT takımları vardı. Krikolar ile orada düzenek kurdular. Enkazdan birinci ben çıkmadım fakat birinci çıkanların içindeydım. Orada gayret ettim. Birinci deliği açmak için ağır gayret harcadık” diye konuştu.
“Dizlerimizde derman kalmadı”
Enkaz altında dehşet ve kaos olduğunu söz eden depremzede Osman Bektaş, “Duvarı delmeye çalıştığımız sırada fazlaca büyük bir kaos vardı. Dışarıdan haberler epeyce âlâ gelmiyordu. İçeride hayli bağırışlar vardı. Artçılar devam ediyordu. Panik içeride devam ediyordu. Herkes çıkış yeri arıyordu. Tek çıkış yeri bizim açtığımız yerdi. Herkes ’Çıkalım çıkalım’ diyor fakat çıkamıyorlardı. Biz içeride çaba verdik ve deliği açtık. Dizlerimizde derman kalmadı. ’Dizlerimizin bağı çözüldü’ dedikleri oydu. Sarsıntısı yaşayan bilir, Allah tekrar yaşatmasın” sözlerini kullandı.
“Okullarda sarsıntı ders olarak anlatılmalı”
Deprem gerçeğine karşı her vatandaşın şuurlu olması gerektiğini kaydeden Bektaş, “Depremler unutuldu. Keşke okullarda Türkçe kadar, matematik kadar sarsıntı gerçeği kuşaklara baştan sona anlatılsa. Türkiye’de bir sarsıntı gerçeği var. Kimse zelzelesi tam olarak bilmiyor” kelamlarına ekledi.
23 yıl daha sonra mucize kurtuluşunu anlattı
12 Kasım 1999 tarihinde Kaynaşlı’da ikamet eden Osman Bektaş, 23 yıl daha sonra birinci defa o günü anlattı. Sarsıntıya 5 katlı binanın en alt katında yakalanan arkadaş kümesi, sobanın demiri ile betonu ilmek ilmek oyarak hayata tutundu.
“Can çekişen beşerler vardı”
Kahvehanede arkadaşları ile birlikte sohbet ettiği anda zelzelenin olduğunu söyleyen Osman Bektaş, “Bulunduğum masada 5 kişi vardı. 3 arkadaşımız sağ kaldı, öbür 3 arkadaşımız hayatını kaybetti. Kahvehanede 17-18 kişi vardı. Sobanın yanında çay içiyorduk. 17 Ağustos’tan deneyimli olduğumuz için refleks olarak kaçmaya çalıştık. Çok dehşetli bir durumdu, üzerimizde 5 kat vardı ve yıkılmıştı. Can çekişen beşerler vardı. Biz sağ kalmıştık. Her tarafımızda enkaz vardı. Çabucak yanımızda tüp fabrikası vardı. Oradan patlama seslerini duyuyorduk. Anladık ki taş üzerinde taş kalmadı” dedi.
“Betonu kendimiz deldik”
Enkazdan hem kendi imkanları tıpkı vakitte etraftaki vatandaşların sayesinde saatler daha sonra çıktıklarını anlatan Bektaş, “Yüzde 50 kendi gayretimizle, biraz da içerde kalanların yakınlarının yardımıyla sabaha karşı kendi imkanlarımız ile dışarı çıktık. Betonu kendimiz deldik. Kahvehanede soba vardı. O sobanın demiri ve odunu ile duvara vura vura kendimize yer açtık ve enkazdan çıktık. Yaklaşık 20-25 santimlik duvarı kırmak kolay değildi. Dışardan da yardım aldık ve dışarı çıktık. O delikten yaklaşık 9 kişi çıktı, 7 kişi ömrünü kaybetti. AFAD yoktu bu biçimdelar, sivil savunma ve AKUT takımları vardı. Krikolar ile orada düzenek kurdular. Enkazdan birinci ben çıkmadım fakat birinci çıkanların içindeydım. Orada gayret ettim. Birinci deliği açmak için ağır gayret harcadık” diye konuştu.
“Dizlerimizde derman kalmadı”
Enkaz altında dehşet ve kaos olduğunu söz eden depremzede Osman Bektaş, “Duvarı delmeye çalıştığımız sırada fazlaca büyük bir kaos vardı. Dışarıdan haberler epeyce âlâ gelmiyordu. İçeride hayli bağırışlar vardı. Artçılar devam ediyordu. Panik içeride devam ediyordu. Herkes çıkış yeri arıyordu. Tek çıkış yeri bizim açtığımız yerdi. Herkes ’Çıkalım çıkalım’ diyor fakat çıkamıyorlardı. Biz içeride çaba verdik ve deliği açtık. Dizlerimizde derman kalmadı. ’Dizlerimizin bağı çözüldü’ dedikleri oydu. Sarsıntısı yaşayan bilir, Allah tekrar yaşatmasın” sözlerini kullandı.
“Okullarda sarsıntı ders olarak anlatılmalı”
Deprem gerçeğine karşı her vatandaşın şuurlu olması gerektiğini kaydeden Bektaş, “Depremler unutuldu. Keşke okullarda Türkçe kadar, matematik kadar sarsıntı gerçeği kuşaklara baştan sona anlatılsa. Türkiye’de bir sarsıntı gerçeği var. Kimse zelzelesi tam olarak bilmiyor” kelamlarına ekledi.