Edda Ciano (1910-1995), kocası Kont Galeazzo Ciano’nun özel belgelerinin ve babasının mektuplarının yayınlanmasını engellemek için, Milano’da büroları olan Yahudi bir ailenin üyesi olan Eucardio Momigliano’nun eski bir müttefiki olan bir avukata başvurdu. Fasci di Combattimento’nun kuruluşu sırasında babası. Benito Mussolini’nin Rachele Guidi ile evliliğinden dünyaya gelen en büyük kızı, Medesano belediyesine bağlı Ramiola’daki bir huzurevinde kaldığı sırada çalınan belgeleri kurtarabilmek umuduyla hukuki mütalaa istedi. Parma eyaletinde. Gazeteci Maurizio Sessa bunu yeni kitabı “Edda Ciano Mussolini. Sevgi, nefret ve bağışlama”da (Edizioni Medicea Firenze, 656 sayfa, 28 avro), kapsamlı belgelere ve ayrıca sunumda yazdığı gibi yayınlanmamış iki mektuba dayanarak açıklıyor. tarihçi Cosimo Ceccuti, “Edda gibi karmaşık ve deşifre edilmesi zor bir figürün ve onun hayatını şekillendiren iki adamın, babası Benito Mussolini ve kocası Galeazzo Ciano’nun bilgisine daha fazla katkıda bulunabilir”.
30 Mayıs 1947’de avukat Momigliano’ya yazan Edda şunları söyledi: “‘Corriere della Sera’nın, Temmuz 1944’te Ramiola kliniğinde benden çalındığına inanmak için nedenlerim olan belgelerin yayımlandığını duyurusunu görüyorum. . Bu belgeler benim münhasır mülkiyetim olduğundan, bunların kamuya açık olarak kullanılmasına izin vermeyi düşünmüyorum. Lütfen haklarımı korumaya devam edin. Çok teşekkürler ve selamlar, Edda Ciano Mussolini”.
Aynı zamanda ve her şeyden önce, 11 Ocak 1944’te İtalyan Sosyal Cumhuriyeti’nin Alman subaylarının komutasındaki bir idam mangası tarafından Verona’da vurularak 41 yaşında trajik bir şekilde ölen kocasının ünlü ‘Günlüğü’ydü. SS, on yıl sonra kayınpederinin politikasını paylaştı ve ardından Adolf Hitler ile ittifaka karşı çıkmaya çalıştı.
15 Haziran 1947’de Capri’den Edda Ciano, ilk yasal mütalaasını aldıktan sonra Momigliano’ya şunları yazdı: “Sevgili avukat, bana vermek istediğiniz iletişim ve açıklamalar için teşekkür ederim. Ramiola’dan çalınan belgeler yayınlandı, bahsettiğiniz yasa nedeniyle tam olarak herhangi bir hak iddia edemiyorum.Fakat bunların kopyaları olup olmadığını öğrenmek istiyorum.Ramiola’da babamın bana o dönemde yazdığı tüm mektuplar var. hayatımın otuz yılı ve onun savaş günlüğü, yayınlanmamış ve bana ithaf edilmiş. kurşun kalemle yazılmış küçük bir not, hırsızların yüzünü bulmak belki hepsini kurtarabiliriz. nasıl olduğunu anlayabilirsiniz. diğer tüm değerlerden ayrı olarak duygusal olan benim için önemli.Sizinle tanıştığıma memnun oldum ve emeğiniz için teşekkür ederim.Saygılarımla. Edda Ciano Mussolini”.
Maurizio Sessa, Edda Ciano’nun bu kağıtlar üzerinde uygulanmayan bir “soruşturma eki”nin başlatılmasını talep ediyor gibi göründüğünü gözlemliyor ve yayınlanmamış iki mektubun da Mussolini soyadıyla imzalandığının altını çiziyor, bu belki de Mussolini ile a posteriori bir uzlaşmanın işaretidir. kocasının vurulmasından sonra babanın hatırası.
Edda Ciano, babasının yayınlanmamış ve kendisine ithaf edilmiş olan savaş günlüğüyle ilgili olarak, daha sonra bunun nasıl ve neden bu kadar değerli olduğunu ve böyle olmaya devam ettiğini hatırlayacaktı: her zaman yanında taşırdı ve ayağının dibinde bir bomba patladığında hayatını kurtaran da bu defterdi.Ona isabet eden birçok şarapnelden biri, günlüğün sayfaları ve kapağı tarafından kalp seviyesinde engellendi.Savaştan sonra, defteri bana verdi ve 1944’te kaybolmadan önce onu yıllarca sakladım. Onu diğer önemli belgelerle birlikte bir arkadaşıma, Ramiola’dan bir doktora emanet etmiştim. Kocamın Günlüklerinin peşine düşen Almanlar , onu tüm bu kağıtların saklandığı yeri açıklamaya zorladı ve o da itaat etmek zorunda kaldı”.
30 Mayıs 1947’de avukat Momigliano’ya yazan Edda şunları söyledi: “‘Corriere della Sera’nın, Temmuz 1944’te Ramiola kliniğinde benden çalındığına inanmak için nedenlerim olan belgelerin yayımlandığını duyurusunu görüyorum. . Bu belgeler benim münhasır mülkiyetim olduğundan, bunların kamuya açık olarak kullanılmasına izin vermeyi düşünmüyorum. Lütfen haklarımı korumaya devam edin. Çok teşekkürler ve selamlar, Edda Ciano Mussolini”.
Aynı zamanda ve her şeyden önce, 11 Ocak 1944’te İtalyan Sosyal Cumhuriyeti’nin Alman subaylarının komutasındaki bir idam mangası tarafından Verona’da vurularak 41 yaşında trajik bir şekilde ölen kocasının ünlü ‘Günlüğü’ydü. SS, on yıl sonra kayınpederinin politikasını paylaştı ve ardından Adolf Hitler ile ittifaka karşı çıkmaya çalıştı.
15 Haziran 1947’de Capri’den Edda Ciano, ilk yasal mütalaasını aldıktan sonra Momigliano’ya şunları yazdı: “Sevgili avukat, bana vermek istediğiniz iletişim ve açıklamalar için teşekkür ederim. Ramiola’dan çalınan belgeler yayınlandı, bahsettiğiniz yasa nedeniyle tam olarak herhangi bir hak iddia edemiyorum.Fakat bunların kopyaları olup olmadığını öğrenmek istiyorum.Ramiola’da babamın bana o dönemde yazdığı tüm mektuplar var. hayatımın otuz yılı ve onun savaş günlüğü, yayınlanmamış ve bana ithaf edilmiş. kurşun kalemle yazılmış küçük bir not, hırsızların yüzünü bulmak belki hepsini kurtarabiliriz. nasıl olduğunu anlayabilirsiniz. diğer tüm değerlerden ayrı olarak duygusal olan benim için önemli.Sizinle tanıştığıma memnun oldum ve emeğiniz için teşekkür ederim.Saygılarımla. Edda Ciano Mussolini”.
Maurizio Sessa, Edda Ciano’nun bu kağıtlar üzerinde uygulanmayan bir “soruşturma eki”nin başlatılmasını talep ediyor gibi göründüğünü gözlemliyor ve yayınlanmamış iki mektubun da Mussolini soyadıyla imzalandığının altını çiziyor, bu belki de Mussolini ile a posteriori bir uzlaşmanın işaretidir. kocasının vurulmasından sonra babanın hatırası.
Edda Ciano, babasının yayınlanmamış ve kendisine ithaf edilmiş olan savaş günlüğüyle ilgili olarak, daha sonra bunun nasıl ve neden bu kadar değerli olduğunu ve böyle olmaya devam ettiğini hatırlayacaktı: her zaman yanında taşırdı ve ayağının dibinde bir bomba patladığında hayatını kurtaran da bu defterdi.Ona isabet eden birçok şarapnelden biri, günlüğün sayfaları ve kapağı tarafından kalp seviyesinde engellendi.Savaştan sonra, defteri bana verdi ve 1944’te kaybolmadan önce onu yıllarca sakladım. Onu diğer önemli belgelerle birlikte bir arkadaşıma, Ramiola’dan bir doktora emanet etmiştim. Kocamın Günlüklerinin peşine düşen Almanlar , onu tüm bu kağıtların saklandığı yeri açıklamaya zorladı ve o da itaat etmek zorunda kaldı”.