Girolamo Romanino’nun (Brescia, 1484 – 1566) yayımlanmamış bir şaheseri olan “Mesih’in Kabirde Biriktirilmesi”, son yıllarda İtalyan Eski Ustalar pazarında görülen en önemli tablolardan biridir: Bertolami tarafından müzayedeye çıkarılmaktadır. Güzel müzayede evi Art, 27 Nisan Perşembe günü Roma’da 470.000/620.000 avroluk bir tahminle yapılması planlanan antik tabloların bir sonraki satışında. 102×80 cm ebadında tuval üzerine yağlıboya eser, 26 Nisan’a kadar Bertolami’nin Roma’daki Palazzo Caetani Lovatelli’deki genel merkezinin salonlarında halka sergilenecek.
Bertolami Güzel Sanatlar’ın Eski Ustalar bölümünün yöneticisi Luca Bortolotti şöyle diyor: “Antik sanat alanında çok cömert nitelikler boşa gidiyor. başyapıt, başlangıçta işler şaşırtıcı bir şekilde hafife alındı. Piyasadaki önceki pasajlarında on altıncı yüzyılın Lombard okulunun anonim bir eseri olarak tanımlanan bu eser, yakın zamanda mevcut sahibi tarafından ayrı bir yargıya tabi tutuldu. o bölgenin önde gelen iki resim uzmanı olan Alessandro Nava ve Francesco Frangi’den ve her ikisi tarafından da Girolamo Romanino’nun belirli bir eseri olarak kabul edildi. Keşfe eşlik eden bu tür önemli nitelikler, herkes tarafından kesin olarak verilmiştir”.
Nava ve Frangi, yapıt üzerine bir çalışma yayınlamak üzereyken, onu Romanino’nun üretiminin en üstüne yerleştirmek konusunda da anlaşırlar; Venedik ve Lombard resmi arasında doğu sektörünün yaşadığı yıllarda kurulan çok mutlu durumun en büyük ustası. Lombardiya, Serenissima’nın topraklarıydı.
Romanino, her zaman anti-klasik ve alışılmadık olduğu gibi, bu yeniden keşfedilen şaheserinde alışılmadık bir ikonografiye güveniyor: klasik Haçtan Çökeltme değil, mezarda bir Deposition. Konu, sanatçının trajik sicile olan eğilimiyle mükemmel bir uyum içinde, burada, ana karakter figürlerinin – İsa’nın morarmış bedeni, acıyla buruşmuş Bakire, John Evangelist ve John Evangelist – yer aldığı klostrofobik bir kompozisyonun icadı sayesinde ustaca yorumlanıyor. Arimathea’lı Joseph – boşluksuz bir boyutta sıkıştırılmış ön plandaki dev.
Karakterlerin yüzleri bile, dışavurumcu duruşları ve ustaca renk paleti, 16. yüzyılın en iyi İtalyan resminin diğer yüzü sayılabilecek bir sanatçının tarzına özgü, mükemmel çağdaşı Raphael’in muadili gibi görünüyor. Caravaggio’nun sanatına yön verecek olan o gerçekçi çizginin ataları arasında en ünlü, merak uyandıran ve gizemli olanı.
Girolamo Romanino, 16. yüzyıl Lombard resminin öncüsü olarak kabul edilir, Raphael ve Michelangelo döneminin sanatının mükemmel ve çok orijinal kahramanı, meraklıları tarafından “Yoksulların Sistine Şapeli” nin yazarı olarak bilinir. ressam tarafından 1530’larda, Brescia yakınlarındaki Val Camonica’da küçük bir kasaba olan Pisogne’deki bir kilisenin duvarlarına boyanmış, İsa’nın Tutkusu konulu uğursuz bir fresk döngüsü.
Aynı müzayedede, önemli bir özel koleksiyonda kırk yıl kaldıktan sonra, Botticelli ve Perugino’nun çağdaşı olan Florentine Biagio d’Antonio Tucci’nin (yaklaşık 1445-1510) emin elinden adanmış bir tondo ve birlikte onlar ve 15. yüzyılın ikinci yarısının diğer birçok sanatı, Andrea Verrocchio’nun ünlü atölyesinde faaliyet gösteriyor. Luca Bortolotti, “On beşinci yüzyıldan kalma bir tondonun müzayedeye çıkması kendi başına ender bir olaydır” diye açıklıyor – bu olayda olduğu gibi, istisnai bir koruma durumunda ve olağanüstü durumda bir eserin huzurundaysak dikkate değer bir olay haline geliyor. kesinlikle Biagio d’Antonio gibi üst düzey bir ustanın en iyi prodüksiyonuna atfedilebilir”.
(Paolo Martini tarafından)
Bertolami Güzel Sanatlar’ın Eski Ustalar bölümünün yöneticisi Luca Bortolotti şöyle diyor: “Antik sanat alanında çok cömert nitelikler boşa gidiyor. başyapıt, başlangıçta işler şaşırtıcı bir şekilde hafife alındı. Piyasadaki önceki pasajlarında on altıncı yüzyılın Lombard okulunun anonim bir eseri olarak tanımlanan bu eser, yakın zamanda mevcut sahibi tarafından ayrı bir yargıya tabi tutuldu. o bölgenin önde gelen iki resim uzmanı olan Alessandro Nava ve Francesco Frangi’den ve her ikisi tarafından da Girolamo Romanino’nun belirli bir eseri olarak kabul edildi. Keşfe eşlik eden bu tür önemli nitelikler, herkes tarafından kesin olarak verilmiştir”.
Nava ve Frangi, yapıt üzerine bir çalışma yayınlamak üzereyken, onu Romanino’nun üretiminin en üstüne yerleştirmek konusunda da anlaşırlar; Venedik ve Lombard resmi arasında doğu sektörünün yaşadığı yıllarda kurulan çok mutlu durumun en büyük ustası. Lombardiya, Serenissima’nın topraklarıydı.
Romanino, her zaman anti-klasik ve alışılmadık olduğu gibi, bu yeniden keşfedilen şaheserinde alışılmadık bir ikonografiye güveniyor: klasik Haçtan Çökeltme değil, mezarda bir Deposition. Konu, sanatçının trajik sicile olan eğilimiyle mükemmel bir uyum içinde, burada, ana karakter figürlerinin – İsa’nın morarmış bedeni, acıyla buruşmuş Bakire, John Evangelist ve John Evangelist – yer aldığı klostrofobik bir kompozisyonun icadı sayesinde ustaca yorumlanıyor. Arimathea’lı Joseph – boşluksuz bir boyutta sıkıştırılmış ön plandaki dev.
Karakterlerin yüzleri bile, dışavurumcu duruşları ve ustaca renk paleti, 16. yüzyılın en iyi İtalyan resminin diğer yüzü sayılabilecek bir sanatçının tarzına özgü, mükemmel çağdaşı Raphael’in muadili gibi görünüyor. Caravaggio’nun sanatına yön verecek olan o gerçekçi çizginin ataları arasında en ünlü, merak uyandıran ve gizemli olanı.
Girolamo Romanino, 16. yüzyıl Lombard resminin öncüsü olarak kabul edilir, Raphael ve Michelangelo döneminin sanatının mükemmel ve çok orijinal kahramanı, meraklıları tarafından “Yoksulların Sistine Şapeli” nin yazarı olarak bilinir. ressam tarafından 1530’larda, Brescia yakınlarındaki Val Camonica’da küçük bir kasaba olan Pisogne’deki bir kilisenin duvarlarına boyanmış, İsa’nın Tutkusu konulu uğursuz bir fresk döngüsü.
Aynı müzayedede, önemli bir özel koleksiyonda kırk yıl kaldıktan sonra, Botticelli ve Perugino’nun çağdaşı olan Florentine Biagio d’Antonio Tucci’nin (yaklaşık 1445-1510) emin elinden adanmış bir tondo ve birlikte onlar ve 15. yüzyılın ikinci yarısının diğer birçok sanatı, Andrea Verrocchio’nun ünlü atölyesinde faaliyet gösteriyor. Luca Bortolotti, “On beşinci yüzyıldan kalma bir tondonun müzayedeye çıkması kendi başına ender bir olaydır” diye açıklıyor – bu olayda olduğu gibi, istisnai bir koruma durumunda ve olağanüstü durumda bir eserin huzurundaysak dikkate değer bir olay haline geliyor. kesinlikle Biagio d’Antonio gibi üst düzey bir ustanın en iyi prodüksiyonuna atfedilebilir”.
(Paolo Martini tarafından)