Hışımlar Mahallesi’nde hayvancılıkla geçimini sağlayan üç kişilik Karakaş ailesi, 1,5 ay evvel inekleri erken doğum yapınca “Paşa” ismini verdikleri erkek buzağıya konutta bakmaya başladı.
ÜŞÜMESİNLER DİYE KONUTTA BAKMAYA BAŞLADILAR
“Paşa”nın akabinde birkaç gün daha sonra dünyaya gelen dişi buzağıya da “Kraliçe” ismini veren ve “ahırda üşümesin” diye konutta bakmaya başlayan aile, buzağılar ve 8 kediyle birlikte keyifli bir ömür sürüyor.
“AİLEMİZDEN BİRİ OLDULAR”
Baba Mustafa Karakaş, hayvanları epeyce sevdiklerini söylemiş oldu. Buzağıların da ailenin bir kesimi haline geldiğini belirten Karakaş, “Paşa damda hastalandıktan daha sonra konuta alıp aşı yaptırdık. yenidendan dama bırakmaya kıyamadık. Akabinde oburu doğdu. Biri bizimle kalırken o da hastalanır diye onu da bırakamadık. Bir ayı aşkın müddettir birlikteiz. Ailemizden biri oldular. birlikte iç içe yaşıyoruz. Bunlar şayet olmazsa biz olmuyoruz, biz şayet olmazsak onlar olmuyor artık. Konutta birlikte televizyon seyrediyoruz, kahvaltı yapıyoruz.” dedi.
“ÇOCUKLARIM DA BİZİM ÜZERE SEVİYOR”
Kedilerin de ailelerinin bir kesimi olduğunu tabir eden Karakaş, “Kediler de bizimle kalıyor. senelerdan beri birlikte yaşıyoruz. Babam da bu biçimdeydi. Koyunları meskene getirir, kuzuları konutta beslerdi. Çocuklarım da bizim üzere seviyor.” diye konuştu.
“ÇOK ALIŞTIK, SATMAYI DÜŞÜNMÜYORUZ”
Meskene gelen konukların buzağıları gördüğünde başta duraksadığını tabir eden Karakaş, şunları söylemiş oldu:
“Misafir geldiğinde meskende buzağıları, kedileri görür görmez şaşırıyorlar. Ne kadar daha burada kalacak diyorlar. Ben de ‘Yaza kadar, havalar ısınana kadar buzağılar meskende kalacak’ diyorum. Bunlara epey alıştık, satmayı düşünmüyoruz.”
“BUZAĞILAR ARKADAŞIM OLDU”
Karakaş ailesinin kızları Songül Karakaş ise buzağıları fazlaca sevdiğini söz etti.
“Buzağılar yattığında ben yanlarına gidiyorum, ben yattığımda onlar yanıma gelip yatıyor. Ortada yatağa kaçırıyorlar, bu biçimdelar bezliyoruz. Çok seviyorum onları, bir yere gittiğimde aklım daima burada kalıyor. Vakit kaybetmeden meskene geri geliyoruz. yıllar evvel köyün haricindeki bir konuta taşındık. Köyden uzak olunca arkadaşım da kalmadı. Buzağılar doğunca benim arkadaşım oldu. Onlarla dertleşiyorum.”
Anne Nedime Karakaş da rahatsız olduğu için buzağılara bakamadığını, kızı ve eşinin onlarla ilgilendiğini söylemiş oldu.
ÜŞÜMESİNLER DİYE KONUTTA BAKMAYA BAŞLADILAR
“Paşa”nın akabinde birkaç gün daha sonra dünyaya gelen dişi buzağıya da “Kraliçe” ismini veren ve “ahırda üşümesin” diye konutta bakmaya başlayan aile, buzağılar ve 8 kediyle birlikte keyifli bir ömür sürüyor.
“AİLEMİZDEN BİRİ OLDULAR”
Baba Mustafa Karakaş, hayvanları epeyce sevdiklerini söylemiş oldu. Buzağıların da ailenin bir kesimi haline geldiğini belirten Karakaş, “Paşa damda hastalandıktan daha sonra konuta alıp aşı yaptırdık. yenidendan dama bırakmaya kıyamadık. Akabinde oburu doğdu. Biri bizimle kalırken o da hastalanır diye onu da bırakamadık. Bir ayı aşkın müddettir birlikteiz. Ailemizden biri oldular. birlikte iç içe yaşıyoruz. Bunlar şayet olmazsa biz olmuyoruz, biz şayet olmazsak onlar olmuyor artık. Konutta birlikte televizyon seyrediyoruz, kahvaltı yapıyoruz.” dedi.
“ÇOCUKLARIM DA BİZİM ÜZERE SEVİYOR”
Kedilerin de ailelerinin bir kesimi olduğunu tabir eden Karakaş, “Kediler de bizimle kalıyor. senelerdan beri birlikte yaşıyoruz. Babam da bu biçimdeydi. Koyunları meskene getirir, kuzuları konutta beslerdi. Çocuklarım da bizim üzere seviyor.” diye konuştu.
“ÇOK ALIŞTIK, SATMAYI DÜŞÜNMÜYORUZ”
Meskene gelen konukların buzağıları gördüğünde başta duraksadığını tabir eden Karakaş, şunları söylemiş oldu:
“Misafir geldiğinde meskende buzağıları, kedileri görür görmez şaşırıyorlar. Ne kadar daha burada kalacak diyorlar. Ben de ‘Yaza kadar, havalar ısınana kadar buzağılar meskende kalacak’ diyorum. Bunlara epey alıştık, satmayı düşünmüyoruz.”
“BUZAĞILAR ARKADAŞIM OLDU”
Karakaş ailesinin kızları Songül Karakaş ise buzağıları fazlaca sevdiğini söz etti.
“Buzağılar yattığında ben yanlarına gidiyorum, ben yattığımda onlar yanıma gelip yatıyor. Ortada yatağa kaçırıyorlar, bu biçimdelar bezliyoruz. Çok seviyorum onları, bir yere gittiğimde aklım daima burada kalıyor. Vakit kaybetmeden meskene geri geliyoruz. yıllar evvel köyün haricindeki bir konuta taşındık. Köyden uzak olunca arkadaşım da kalmadı. Buzağılar doğunca benim arkadaşım oldu. Onlarla dertleşiyorum.”
Anne Nedime Karakaş da rahatsız olduğu için buzağılara bakamadığını, kızı ve eşinin onlarla ilgilendiğini söylemiş oldu.