“Şimdiki hedefim Strega'nın düzinesine ulaşmak. Ve eğer beni içeri almazlarsa çıkarımlarım çok açık olacaktır: 'dostça' bir sistemle karşılaştırıldığında beni rahatsız edici bir unsur olarak görüyorlar.Değerlendirme kriterleri tamamen gizemli olan bir şey.” Böylece yazar Fulvio Abbate, ancak Theus'un Gemisi ile gelen 'Lo Stemma' (Theseus'un Gemisi) ile 74. edebiyat ödülüne kabul edilmesinin ertesi günü Adnkronos'a gitti. 400 'Pazar Gününün Dostları'ndan (jüri üyeleri) biri olan yazar Sandra Petrignani ve geçtiğimiz günlerde kendi adaylığı (kendisi 'Pazar Gününün Arkadaşı' olduğu için sunuldu) reddedildikten sonra, “Hepsi iç çekti. Kendi adaylığımı reddetmeyi başardıklarında rahatladım (yönetmeliklere göre haber yapan tarafın yazardan farklı olması gerekiyor, ed.) ama ben, Vasco Rossi'nin dediği gibi, 'Ben hala buradayım'”, diye espri yapıyor.
Sicilyalı yazar, “Ben onu aramadan, Sandra Petrignani ortaya çıktı ve başvuru talebini gönderdi. Ama ben tüm bunları hiçbir heyecan duymadan yapıyorum. Sadece hüzünlü hırslar ve neredeyse mutlak bir konformizm algıladığınızda ne gibi bir coşku olabilir?” , O sorar. Ve şunu gözlemliyor: “İtalyan edebiyat bağlamının, eserin hırsın gölgesinde kaldığı bir yığın hüzünlü hırstan oluştuğunu düşünüyorum.“.
“'Lo Stemma' sıradanlığı yetenek olarak ele alan bir roman, Leopar karşıtı bir eser, sadece niceliksel olarak değil, sert ve dolu bir çalışma. Bu kitabıma çok inanıyorum ama Strega hakkındaki tartışma hiçbir zaman eserlerin kalitesine odaklanmıyor, bunların veya diğerlerinin bunu empoze etme gücüne dair herhangi bir şey varsa: ilk önce onu ilk beşe sokmak ve sonra muhtemelen kazanmasını sağlamak. Abbate'in gözlemine göre tüm bunları en fazla yayıncılardan anlayabiliyorum, ancak yazarların böylesine konformist bir sisteme bu kadar bağımlı olmaları affedilemez. Bir yazar kendini sessizliğe ve toplumsal barışa adamış biri değil, levye, 4 uçlu çivi olmalıdır. Ve benimki retorik değil” diye bitiriyor.
Ayrıca okuyun
Sicilyalı yazar, “Ben onu aramadan, Sandra Petrignani ortaya çıktı ve başvuru talebini gönderdi. Ama ben tüm bunları hiçbir heyecan duymadan yapıyorum. Sadece hüzünlü hırslar ve neredeyse mutlak bir konformizm algıladığınızda ne gibi bir coşku olabilir?” , O sorar. Ve şunu gözlemliyor: “İtalyan edebiyat bağlamının, eserin hırsın gölgesinde kaldığı bir yığın hüzünlü hırstan oluştuğunu düşünüyorum.“.
“'Lo Stemma' sıradanlığı yetenek olarak ele alan bir roman, Leopar karşıtı bir eser, sadece niceliksel olarak değil, sert ve dolu bir çalışma. Bu kitabıma çok inanıyorum ama Strega hakkındaki tartışma hiçbir zaman eserlerin kalitesine odaklanmıyor, bunların veya diğerlerinin bunu empoze etme gücüne dair herhangi bir şey varsa: ilk önce onu ilk beşe sokmak ve sonra muhtemelen kazanmasını sağlamak. Abbate'in gözlemine göre tüm bunları en fazla yayıncılardan anlayabiliyorum, ancak yazarların böylesine konformist bir sisteme bu kadar bağımlı olmaları affedilemez. Bir yazar kendini sessizliğe ve toplumsal barışa adamış biri değil, levye, 4 uçlu çivi olmalıdır. Ve benimki retorik değil” diye bitiriyor.
Ayrıca okuyun