1 Aralık Cuma gününden itibaren Napoli Ulusal Kütüphanesi’nde sergilenen, tamamen mor parşömenle yazılmış, gümüş ve altın mürekkeple yazılmış, nadir değerli iki el yazması: Luka ve Markos İncillerinden parçalar içeren bir Ravenna İncili (eski Vindob. Lat. 3), Avrupa müzelerinde ve kütüphanelerinde korunan, MS 5. yüzyılın sonlarına tarihlenen en eski mor kodeksler arasında ve işaret olarak Bizans imparatorluk komisyonunun 9. veya 10. yüzyılına tarihlenen bir Lectionary (eski Vindob. Gr. 2) muhtemelen her ikisi de San Giovanni a Carbonara manastırına ait olan ve çeşitli olaylardan sonra Napoli Ulusal Kütüphanesine ulaşan Makedon I. Basil veya II. Basil’e atıfta bulunan “Basilius” adının yazılı olduğu haçı öneriyor gibi görünüyor.
Edebiyat ve Kültürel Miras Dairesi arasındaki işbirliğinin sonucu olarak, mor parşömen levhalardan oluşan kodekslere adanan ilk sergi olan serginin başlığı “Mor ve ışıktan. Napoli Ulusal Kütüphanesi kodekslerindeki eski biçim ve madde”. Campania Üniversitesi ‘Luigi Vanvitelli’ (Teresa D’Urso ve Giulia Simeoni) ve Ulusal Kütüphane ‘Vittorio Emanuele III’ (Daniela Bacca) kurumları. Yönetmen Maria Iannotti, Napoli milli kütüphanesinin mor kodlarının zenginliği sayesinde, bize güzellik ve bilimsel araştırma fırsatları sunma konusunda her zaman cömert olan bir serginin mümkün kılındığının altını çiziyor.
Sergilenenler arasında, mor parşömen tabakalı lüks kodeksler, ‘antik’ kodeks modasına tanıklık eden gerçek sanat objeleri ve Veneto’dan Roma’ya, kitapların, sanatçıların dolaşımı yoluyla morun on beşinci yüzyılın ortalarında yeniden canlanışına tanıklık ediliyor. ve müşteriler Aragon Napoli’sine de yayıldı (1443-1501). Sanatçıların ve eserlerin dolaşımının örnek niteliğindeki bir tanığı, 1470 civarında Roma’da hattat Bartolomeo Sanvito ve minyatürcü Gaspare da Padua tarafından Mantua’nın Gonzaga ailesinin bir üyesi için yaratılan Cicero’nun De Officiis’idir (ms. IV.G.65).
Beş el yazması Rönesans sezonuyla ve özellikle Napoli ile bağlantılıdır. Bunlar on beşinci yüzyılın ikinci yarısında Aragon Krallarının ünlü Napoliten Kütüphanesi veya yüksek rütbeli güneyli müşteriler için yaratılmış kodekslerdir: Aragon Kralı Ferrante’nin güzel Breviary’si (ms. IB57), Saatler Kitabı (ms) .. XIX.27), Plutarch’ın Yerel Dildeki Cümleleri (ms. XII.E.34), gramer metinleri Koleksiyonu (ms. San Martino agg. 86) ve son olarak Apuleius’un Eserleri (ms. CF.3.7), Girolamini Kütüphanesi ve Anıtsal Kompleksi’nden ödünç alınan değerli bir el yazması; rafine kitapsever Andrea Matteo III Acquaviva (1458) için yaratılmış, aşı boyası parşömen kağıdı (safran veya çiğdem renginden dolayı crocea olarak adlandırılır) taşıyan sergilenen tek örnek. -1529), Atri Dükü.
Sergi, Batı kültürünün tarihine damgasını vuran, yüzyıllar boyunca biçim, anlam ve işlev değiştiren ancak kendine özgü sembolik değerleri koruyan bir kitap ürününün asırlık serüvenini antik, ortaçağ ve Rönesans mor çarşaflı olağanüstü el yazmaları aracılığıyla anlatıyor. Mor renk, antik çağlardan beri zenginlik ve güç fikriyle ve imparator figürüyle ilişkilendirilmiş, Hıristiyanlığın gelişiyle birlikte İsa’nın kurban edilmesiyle ilişkilendirilmiş, aynı zamanda sembolizmi benimseyecek olan Kilise’nin egemenliğiyle de ilişkilendirilmiştir. iktidar imparatorluğu.
6 Şubat’a kadar ücretsiz olarak ziyaret edilebilecek sergide ayrıca mor kodların yüzyıllar boyunca yayılmasını, morun kullanımını ve anlamını belgeleyen edebi kaynakların yer aldığı bir bölüm de yer alıyor; son olarak parşömenin boyanmasına ve mor rengin farklı tonlarında elde edilmesinde kullanılan boyalara ayrılmış bir bölümle sona ermektedir.
Sergi, Üniversite ve Araştırma Bakanlığı tarafından finanse edilen ve tarihi-sanatsal araştırma ile bilimsel araştırma arasındaki yakın işbirliğine dayanan iddialı çok disiplinli Purple – PURple Parchment LEgacy projesinin bir parçası.
Profesör Maurizio Aceto (Doğu Piedmont Üniversitesi Sürdürülebilir Kalkınma ve Ekolojik Geçiş Bölümü), Profesör Angelo Agostino (Torino Üniversitesi Kimya Bölümü) rehberliğinde, açığa çıkan el yazmaları üzerinde gelişmiş invazif olmayan tekniklerle teşhis analizleri gerçekleştirildi. ) ve doktor Marcello Picollo (Cnr Uygulamalı Fizik Enstitüsü ‘Nello Carrara’).
Teknik ve malzeme özelliklerinin incelendiği ve pigmentlerin analiz edildiği bilimsel analizler, Antik Çağ ile Rönesans’ı birleştiren ‘mor iplik’in eşsiz tanıkları olan bu kodların yaşamına yeni bir ışık tutmayı mümkün kıldı ve böylece antik çağın korunmasını sağladı. bu gerçek ve kendine ait sanat objelerini gelecek nesillere aktarıyoruz.
Edebiyat ve Kültürel Miras Dairesi arasındaki işbirliğinin sonucu olarak, mor parşömen levhalardan oluşan kodekslere adanan ilk sergi olan serginin başlığı “Mor ve ışıktan. Napoli Ulusal Kütüphanesi kodekslerindeki eski biçim ve madde”. Campania Üniversitesi ‘Luigi Vanvitelli’ (Teresa D’Urso ve Giulia Simeoni) ve Ulusal Kütüphane ‘Vittorio Emanuele III’ (Daniela Bacca) kurumları. Yönetmen Maria Iannotti, Napoli milli kütüphanesinin mor kodlarının zenginliği sayesinde, bize güzellik ve bilimsel araştırma fırsatları sunma konusunda her zaman cömert olan bir serginin mümkün kılındığının altını çiziyor.
Sergilenenler arasında, mor parşömen tabakalı lüks kodeksler, ‘antik’ kodeks modasına tanıklık eden gerçek sanat objeleri ve Veneto’dan Roma’ya, kitapların, sanatçıların dolaşımı yoluyla morun on beşinci yüzyılın ortalarında yeniden canlanışına tanıklık ediliyor. ve müşteriler Aragon Napoli’sine de yayıldı (1443-1501). Sanatçıların ve eserlerin dolaşımının örnek niteliğindeki bir tanığı, 1470 civarında Roma’da hattat Bartolomeo Sanvito ve minyatürcü Gaspare da Padua tarafından Mantua’nın Gonzaga ailesinin bir üyesi için yaratılan Cicero’nun De Officiis’idir (ms. IV.G.65).
Beş el yazması Rönesans sezonuyla ve özellikle Napoli ile bağlantılıdır. Bunlar on beşinci yüzyılın ikinci yarısında Aragon Krallarının ünlü Napoliten Kütüphanesi veya yüksek rütbeli güneyli müşteriler için yaratılmış kodekslerdir: Aragon Kralı Ferrante’nin güzel Breviary’si (ms. IB57), Saatler Kitabı (ms) .. XIX.27), Plutarch’ın Yerel Dildeki Cümleleri (ms. XII.E.34), gramer metinleri Koleksiyonu (ms. San Martino agg. 86) ve son olarak Apuleius’un Eserleri (ms. CF.3.7), Girolamini Kütüphanesi ve Anıtsal Kompleksi’nden ödünç alınan değerli bir el yazması; rafine kitapsever Andrea Matteo III Acquaviva (1458) için yaratılmış, aşı boyası parşömen kağıdı (safran veya çiğdem renginden dolayı crocea olarak adlandırılır) taşıyan sergilenen tek örnek. -1529), Atri Dükü.
Sergi, Batı kültürünün tarihine damgasını vuran, yüzyıllar boyunca biçim, anlam ve işlev değiştiren ancak kendine özgü sembolik değerleri koruyan bir kitap ürününün asırlık serüvenini antik, ortaçağ ve Rönesans mor çarşaflı olağanüstü el yazmaları aracılığıyla anlatıyor. Mor renk, antik çağlardan beri zenginlik ve güç fikriyle ve imparator figürüyle ilişkilendirilmiş, Hıristiyanlığın gelişiyle birlikte İsa’nın kurban edilmesiyle ilişkilendirilmiş, aynı zamanda sembolizmi benimseyecek olan Kilise’nin egemenliğiyle de ilişkilendirilmiştir. iktidar imparatorluğu.
6 Şubat’a kadar ücretsiz olarak ziyaret edilebilecek sergide ayrıca mor kodların yüzyıllar boyunca yayılmasını, morun kullanımını ve anlamını belgeleyen edebi kaynakların yer aldığı bir bölüm de yer alıyor; son olarak parşömenin boyanmasına ve mor rengin farklı tonlarında elde edilmesinde kullanılan boyalara ayrılmış bir bölümle sona ermektedir.
Sergi, Üniversite ve Araştırma Bakanlığı tarafından finanse edilen ve tarihi-sanatsal araştırma ile bilimsel araştırma arasındaki yakın işbirliğine dayanan iddialı çok disiplinli Purple – PURple Parchment LEgacy projesinin bir parçası.
Profesör Maurizio Aceto (Doğu Piedmont Üniversitesi Sürdürülebilir Kalkınma ve Ekolojik Geçiş Bölümü), Profesör Angelo Agostino (Torino Üniversitesi Kimya Bölümü) rehberliğinde, açığa çıkan el yazmaları üzerinde gelişmiş invazif olmayan tekniklerle teşhis analizleri gerçekleştirildi. ) ve doktor Marcello Picollo (Cnr Uygulamalı Fizik Enstitüsü ‘Nello Carrara’).
Teknik ve malzeme özelliklerinin incelendiği ve pigmentlerin analiz edildiği bilimsel analizler, Antik Çağ ile Rönesans’ı birleştiren ‘mor iplik’in eşsiz tanıkları olan bu kodların yaşamına yeni bir ışık tutmayı mümkün kıldı ve böylece antik çağın korunmasını sağladı. bu gerçek ve kendine ait sanat objelerini gelecek nesillere aktarıyoruz.