Sordi ve sinema, Sordi ve Roma, Sordi ve İtalya: kısacası: ‘Alberto Sordi ve zamanı’, Küratörlüğünü Alessandra Maria Sette’nin yaptığı, Sordi Vakfı tarafından desteklenen ve 22 Eylül – 26 Kasım tarihleri arasında, yirmi yıl önce vefat eden Romalı aktör ve yönetmenin ev-müzesi olan Villa Sordi’de düzenlenen serginin başlığından da anlaşılacağı üzere, Celio Tepesi, Appia Antica’nın başlangıcında, Caracalla Hamamları’nın fonunda – Sordi Vakfı tarafından, Roma Capitale’nin himayesinde ve Cinecittà, Luce Arşivi ve Rai Teche işbirliğiyle. Gelecek yıl Cinecittà’nın bitişiğindeki Villa De Sanctis’in parkına gençlere yönelik bir fikir yarışmasının düzenleneceği duyurulan bir heykelin yerleştirilmesiyle de onurlandırılacak ve hatırlanacak bir hayat.
Sergi, savaş sonrası ilk dönemden ve dolayısıyla ‘Albertone’un 15 Haziran 1920’de Trastevere’deki doğumundan 24 Şubat 2003’teki ölüm gününe ve Laterano’daki San Giovanni katedralindeki cenazesine kadar kronolojik olarak düzenlendi. . Sordi’nin sanatsal tarihinin yanı sıra, İtalya’nın tarihi de Rai’de yayınlanan televizyondaki ‘Bir İtalyan Hikayesi’ tarzında, ‘Büyük Savaş’tan ‘I vitelloni’ye kadar fotoğrafları ve film çekimleri aracılığıyla yeniden izlenerek akıyor. ‘Stardust’tan ‘Yakışıklı, dürüst, göçmen…’e, ‘Sağlık sigortası doktoru’ndan ‘Küçük burjuva’ya, ‘Mahkum yargılanmayı bekliyor’dan ‘Herkes içeride’ye, ‘Akıllı tatil’den ‘Seyahat’e ‘Babamla’, ‘Marchese del Grillo’dan ‘Tassinaro’ya ve ‘Nestore ultima corsa’ya.
Roma’nın eski başbakan yardımcısı ve belediye başkanı, şu anda Sordi Vakfı’nın onursal başkanı Walter Veltroni, “Burası bir müze değildir ve olmamalıdır” diyor. Albertone burada düşündü, hayal etti, icat etti; ve yapılacak her şey yaratıcı bir laboratuvar fikrinin sürdürülmesine hizmet edecek. Sergi, İtalyan tarihi, sinema tarihi ve Alberto Sordi’nin sanat tarihinin değerli bir iç içe geçmesine işaret ediyor: onun tüm filmleri, değişen derecelerde, hitap etme, konuşma gibi birleştirici özelliklerle İtalyan yirminci yüzyılının tüm tarihini kapsıyor. ve kamuoyuna ulaşıyoruz. Ve Sordi ile İtalya arasındaki ve Sordi ile Roma’sı arasındaki bu çözülmez bağı, bir Romalı gibi ‘davranan’ın kendisi değil, onun aksanına, tavırlarına uyanların Romalılar olduğu noktaya kadar kutlamak istiyoruz. , ifadelerine göre.”
Capitoline’ın kültürden sorumlu meclis üyesi Miguel Gotor’a göre, “Burayı sağlam tutmak ve aynı zamanda Sordi karakterinin ‘müzeleştirilmesinden’ kaçınmak önemlidir, çünkü Albertone’nin ruhundan başka bir şey söylenemez. Hayattayken onu takdir edecek kadar şanslı olmayan genç nesillere onu tanıtma özelliğine sahip sosyal medyadaki haplar sayesinde şimdi ikinci sezonu yaşıyor. Sordi villasının önündeki meydanda, Roma Malikanesi’ndeki film festivalleri için bir arena düzenlenmesi”.
(Enzo Bonaiuto tarafından)
Sergi, savaş sonrası ilk dönemden ve dolayısıyla ‘Albertone’un 15 Haziran 1920’de Trastevere’deki doğumundan 24 Şubat 2003’teki ölüm gününe ve Laterano’daki San Giovanni katedralindeki cenazesine kadar kronolojik olarak düzenlendi. . Sordi’nin sanatsal tarihinin yanı sıra, İtalya’nın tarihi de Rai’de yayınlanan televizyondaki ‘Bir İtalyan Hikayesi’ tarzında, ‘Büyük Savaş’tan ‘I vitelloni’ye kadar fotoğrafları ve film çekimleri aracılığıyla yeniden izlenerek akıyor. ‘Stardust’tan ‘Yakışıklı, dürüst, göçmen…’e, ‘Sağlık sigortası doktoru’ndan ‘Küçük burjuva’ya, ‘Mahkum yargılanmayı bekliyor’dan ‘Herkes içeride’ye, ‘Akıllı tatil’den ‘Seyahat’e ‘Babamla’, ‘Marchese del Grillo’dan ‘Tassinaro’ya ve ‘Nestore ultima corsa’ya.
Roma’nın eski başbakan yardımcısı ve belediye başkanı, şu anda Sordi Vakfı’nın onursal başkanı Walter Veltroni, “Burası bir müze değildir ve olmamalıdır” diyor. Albertone burada düşündü, hayal etti, icat etti; ve yapılacak her şey yaratıcı bir laboratuvar fikrinin sürdürülmesine hizmet edecek. Sergi, İtalyan tarihi, sinema tarihi ve Alberto Sordi’nin sanat tarihinin değerli bir iç içe geçmesine işaret ediyor: onun tüm filmleri, değişen derecelerde, hitap etme, konuşma gibi birleştirici özelliklerle İtalyan yirminci yüzyılının tüm tarihini kapsıyor. ve kamuoyuna ulaşıyoruz. Ve Sordi ile İtalya arasındaki ve Sordi ile Roma’sı arasındaki bu çözülmez bağı, bir Romalı gibi ‘davranan’ın kendisi değil, onun aksanına, tavırlarına uyanların Romalılar olduğu noktaya kadar kutlamak istiyoruz. , ifadelerine göre.”
Capitoline’ın kültürden sorumlu meclis üyesi Miguel Gotor’a göre, “Burayı sağlam tutmak ve aynı zamanda Sordi karakterinin ‘müzeleştirilmesinden’ kaçınmak önemlidir, çünkü Albertone’nin ruhundan başka bir şey söylenemez. Hayattayken onu takdir edecek kadar şanslı olmayan genç nesillere onu tanıtma özelliğine sahip sosyal medyadaki haplar sayesinde şimdi ikinci sezonu yaşıyor. Sordi villasının önündeki meydanda, Roma Malikanesi’ndeki film festivalleri için bir arena düzenlenmesi”.
(Enzo Bonaiuto tarafından)