Yazar ve yönetmen Paolo Cognetti TSO'ya maruz kaldı (zorunlu sağlık tedavisi) “Manik aşamaları olan bipolar sendromla sonuçlanan şiddetli depresyon“. 'Sekiz Dağ'ın yazarı, Milano'daki Fatebenefratelli hastanesinin psikiyatri bölümünde hastaneye kaldırıldı ve 'Repubblica' ile yaptığı bir röportajda deneyimini anlatmaya karar verdi ve “kamuoyuna şunu söylemeye karar verdi:ve sinir hastalıkları artık saklanmak utanç verici olmak zorunda değil ve yükseliş gerçekte kim olduğunuzu kabul etmekle başlar.”
Cognetti, kendisini hastaneye kaldıran krizin nedenini şöyle açıklıyor: “İlkbahar ve yaz aylarında, ortada hiçbir neden yokken, depresyona girdim. Ancak son haftalarda, Monte Rosa'daki sığınağımdan geldikten sonra, Bir gün düşüncemin ve dilimin hızlandığını fark ettim. Arkadaşlarım tuhaf şeyler yaptığımı söylediler. 4 Aralık'ta doktor TSO'ya talimat verdi: “Ne oldu? kaybedebileceğiniz manik aşamalar alçakgönüllülük duygunuz veya para duygunuz. Arkadaşlarıma çıplak fotoğrafımı gönderdim ve yüklü miktarda para dağıttım. Herkes paniğe kapıldı; aşırı hareketler yapabileceğime ya da başkaları için tehlikeli olabileceğime dair benim için yersiz bir korku vardı.”
Oradan tedaviye başlandı: “Evimin önünde bir polis arabası ve ambulans buldum. Bana sakinleştirici verildi; Aralık ayının başından beri uyuşturucunun etkisiyle uyumaktan başka bir şey yapmadım.” Başarıyla birlikte kırılganlık daha da kötüleşti: “Acil ve gerekli bir hikaye olan 'Sekiz Dağ'ın başarısından sonra kendime şunu sordum: 'Peki şimdi ne yapacağım?'. İkna edici bir cevap bulamadım. Belki de editoryal maksimumumun, Premio Strega'ya dokunulmuştu: popülerlik acımasız ve önemli bir bedele mal oluyor.” Ancak yazarın sözlerinden, krizde aşk hayatının da rolü olduğu açıkça görülüyor: “Bir kadına aşık olduğumu ve onun için on iki yıl sonra partnerimi terk ettiğimi biliyorum. Onu terk etmemek için. Sevdiğim kişi uzun süredir yakındı, ben de yeni ilişkiye son verdim, bir daha geri gelmeyen aşktan asla vazgeçmemelisin.” Bugün, huzura ulaşmak için Cognetti üç şey istiyor: “Gerçek bir aileme güvenmek için beş veya altı samimi arkadaşımın olmasını ve sonra da önümüzdeki altı ay boyunca her zaman boş bir gündemle özgür olmayı isterim. Geriye kalan son orijinal yerlere sığınarak gezegenin tadını çıkarabilmek sonuçta benim için de öyle. yaşayabilmek için tedaviyi yaşa“, diye bitiriyor 46 yaşındaki yazar.
Cognetti, kendisini hastaneye kaldıran krizin nedenini şöyle açıklıyor: “İlkbahar ve yaz aylarında, ortada hiçbir neden yokken, depresyona girdim. Ancak son haftalarda, Monte Rosa'daki sığınağımdan geldikten sonra, Bir gün düşüncemin ve dilimin hızlandığını fark ettim. Arkadaşlarım tuhaf şeyler yaptığımı söylediler. 4 Aralık'ta doktor TSO'ya talimat verdi: “Ne oldu? kaybedebileceğiniz manik aşamalar alçakgönüllülük duygunuz veya para duygunuz. Arkadaşlarıma çıplak fotoğrafımı gönderdim ve yüklü miktarda para dağıttım. Herkes paniğe kapıldı; aşırı hareketler yapabileceğime ya da başkaları için tehlikeli olabileceğime dair benim için yersiz bir korku vardı.”
Oradan tedaviye başlandı: “Evimin önünde bir polis arabası ve ambulans buldum. Bana sakinleştirici verildi; Aralık ayının başından beri uyuşturucunun etkisiyle uyumaktan başka bir şey yapmadım.” Başarıyla birlikte kırılganlık daha da kötüleşti: “Acil ve gerekli bir hikaye olan 'Sekiz Dağ'ın başarısından sonra kendime şunu sordum: 'Peki şimdi ne yapacağım?'. İkna edici bir cevap bulamadım. Belki de editoryal maksimumumun, Premio Strega'ya dokunulmuştu: popülerlik acımasız ve önemli bir bedele mal oluyor.” Ancak yazarın sözlerinden, krizde aşk hayatının da rolü olduğu açıkça görülüyor: “Bir kadına aşık olduğumu ve onun için on iki yıl sonra partnerimi terk ettiğimi biliyorum. Onu terk etmemek için. Sevdiğim kişi uzun süredir yakındı, ben de yeni ilişkiye son verdim, bir daha geri gelmeyen aşktan asla vazgeçmemelisin.” Bugün, huzura ulaşmak için Cognetti üç şey istiyor: “Gerçek bir aileme güvenmek için beş veya altı samimi arkadaşımın olmasını ve sonra da önümüzdeki altı ay boyunca her zaman boş bir gündemle özgür olmayı isterim. Geriye kalan son orijinal yerlere sığınarak gezegenin tadını çıkarabilmek sonuçta benim için de öyle. yaşayabilmek için tedaviyi yaşa“, diye bitiriyor 46 yaşındaki yazar.