Sanat tarihinde ilk kez müzayedeye çıkan bir kelime. 6 Salı günü saat 18.00’de Paris’teki Drouot müzayede evinde, diğerlerinin yanı sıra Amedeo Modigliani’nin bir tablosu ve çizimi ve Luciano Fontana’nın iki heykeli ile İtalyan sanatçı Alberto Sorbelli’nin bir eseri müzayedeye çıkarılacak. Çalışmaya hukuki sağlamlık kazandırmak için geçen 21 Mart’ta Paris’te bir noter ile o terimin seçilmesinin nedenleriyle birlikte dosyalanmış bir söz.
Neden bir kelime? “Bu proje üzerinde en az on yıldır çalışıyordum – Sorbelli’yi Adnkronos’a açıklıyor ve işini yürütmenin yasal zorluklarının altını çiziyor – Ardından, geçen yıl Şubat ayında, evlerin ‘maddi olmayan işleri satmak için açık artırmaya’ çıkmasına izin veren bir yasa onaylandı. Ve bu noktada, dünya sanat sahnesinde eşi benzeri olmayan projesine devam edebildi.
Sözcüğü bir galeride değil de bir müzayede evinde satma kararı tesadüfi olmaktan uzaktır: “Müzayede evi, herkesin kendi arzusunu ve onu gerçekleştirme yeteneğini sergilediği pazarın tapınağıdır” diye açıklıyor Romalı sanatçı. Bir süredir Fransa’da yaşayan biri – Bugün sanat dünyasında önemli olan pazar, işin fiyatı, bir eser ancak değeri varsa değerlidir”.
Sorbelli, bu nedenle müzayede evinin “galerilerin vermediği bir meşruiyet sağlıyor, bu bedel ödendikten sonra işin değeri haline geliyor, hiçbir belirsizlik yok” diyor Sorbelli. Salı günü neler olacağından kim bahsediyor: “Benimki son parti, 17 numara. Modigliani’nin çizim ve boyamasından, Fontana’nın pirinç heykellerinden sonra sıra bana gelecek… Ama orada hiçbir şey olmayacak. Görülmeyen, dokunulamayan bir şeyin müzayedesi olacak. Pazarın tiyatrosuna gideceğiz” dedi.
Ama “gizemli” bir müzayede tabanından başlayan kelime verilirse, “bilmediğimiz bir şeye değer vermiş olacağız – sanatçı – ki benim tanıdığım ve sadece bir kişi daha” sonucuna varıyor. Ve o kişi, isterse, onu bir tür ağızdan ağza, her zaman kimseye iletmeden yeniden satabilir.
Müzayedede Alberto Sorbelli’nin sözünü yenen – ilk destekçileri arasında Metz’deki Centre Pompidou’nun ve şimdi Paris’teki Laurent Le Bon’un yöneticisi olan bir projenin – Alexandre Giquello ve Violette Stcherbatcheff olacak.
Neden bir kelime? “Bu proje üzerinde en az on yıldır çalışıyordum – Sorbelli’yi Adnkronos’a açıklıyor ve işini yürütmenin yasal zorluklarının altını çiziyor – Ardından, geçen yıl Şubat ayında, evlerin ‘maddi olmayan işleri satmak için açık artırmaya’ çıkmasına izin veren bir yasa onaylandı. Ve bu noktada, dünya sanat sahnesinde eşi benzeri olmayan projesine devam edebildi.
Sözcüğü bir galeride değil de bir müzayede evinde satma kararı tesadüfi olmaktan uzaktır: “Müzayede evi, herkesin kendi arzusunu ve onu gerçekleştirme yeteneğini sergilediği pazarın tapınağıdır” diye açıklıyor Romalı sanatçı. Bir süredir Fransa’da yaşayan biri – Bugün sanat dünyasında önemli olan pazar, işin fiyatı, bir eser ancak değeri varsa değerlidir”.
Sorbelli, bu nedenle müzayede evinin “galerilerin vermediği bir meşruiyet sağlıyor, bu bedel ödendikten sonra işin değeri haline geliyor, hiçbir belirsizlik yok” diyor Sorbelli. Salı günü neler olacağından kim bahsediyor: “Benimki son parti, 17 numara. Modigliani’nin çizim ve boyamasından, Fontana’nın pirinç heykellerinden sonra sıra bana gelecek… Ama orada hiçbir şey olmayacak. Görülmeyen, dokunulamayan bir şeyin müzayedesi olacak. Pazarın tiyatrosuna gideceğiz” dedi.
Ama “gizemli” bir müzayede tabanından başlayan kelime verilirse, “bilmediğimiz bir şeye değer vermiş olacağız – sanatçı – ki benim tanıdığım ve sadece bir kişi daha” sonucuna varıyor. Ve o kişi, isterse, onu bir tür ağızdan ağza, her zaman kimseye iletmeden yeniden satabilir.
Müzayedede Alberto Sorbelli’nin sözünü yenen – ilk destekçileri arasında Metz’deki Centre Pompidou’nun ve şimdi Paris’teki Laurent Le Bon’un yöneticisi olan bir projenin – Alexandre Giquello ve Violette Stcherbatcheff olacak.