Gazeteci ve yazar Silvia Giacomoni, 87 yaşında Milano'da öldü. 1976'da vakıftan beri 'La Repubblica' gazetesinde uzun süre kültür ve modaya baktı. Daha sonra daha karmaşık ve manevi temalara indi, Agnostic, Cardinal Carlo Maria Martini, Milan Başpiskoposu ve Paolo de Benedetti, Enzo Bianchi ve Camillo de Piaz gibi teoloji ve maneviyatın arkadaşları oldu. Giacomoni, 2011'de vefat eden büyük gazeteci Giorgio Bocca ile ikinci düğünde evlendi.. Avukat Mario Besana'dan Guido ve Davide olmak üzere iki çocuğu vardı ve ilk kızını ağzı Nicoletta ile büyüttü. “Il Mouth” ile dediği gibi, 1965'ten beri yaşamıştı.
Ayrıca bir öğretmen ve çevirmen olan Silvia Giacomoni, her şeyden önce, yetmişli yıllardan itibaren, özellikle Milano şehrine atıfta bulunarak, edebiyat, gazetecilik ve toplum arasındaki ilişki bağlamında ortaya çıkan yoğun bir faaliyet gerçekleştirdi. Çok yönlü kişilik ve sayısız çıkar, Giacomoni etkinliğini çeviriden anlatıya, gazetecilikten kurguya, belirli bir duyarlılık ve dikkatle toplum ve din arasındaki ilişkilere genişletti.
Silvia Giacomoni'nin en önemli eserleri arasında “Tanrı'nın Öfkesi” (1995), Carlo Maria Martini'nin Yazılar Antolojisi vardır; Kardinal Carlo Maria Martini (“Bir Kardinal Şeytanı. Mektuplar 1982-2012”, Laura Bosio, Milan, Milan, Bompiani, 2021); 2004 yılında yayınlanan Eski Ahit'in (yeni Salani İncil), 2007'de Matteo İncili'nin yeniden yazılmasını (“Matteo” diyor) izledi. İncil Çalışmaları alanındaki taahhüdü, 2017 “İncil, Kitaplar ve Gazeteler” adlı kitap röportajı (Pietro Mariani Cerati ve Luigi Rigazzi ile) ile de ifade edilmektedir. 2008 yılında “Alessandro Manzoni: dört abartılı portre” makalesi yayınlandı, bu konular arasında, İncil'in büyük yazarın çalışmaları üzerindeki etkisini de vurgulayan bir yansıma. Daha önce Giacomoni gazetecilik araştırmaları ve romanları yayınlamıştı: “İtalya'da Sefalet ve Araştırma Asaleti” (1979); “Moda İtalya” (1984); “İtalyan Tasarımcılar” (1988); “Boş Oda” (1989); “Çift hariç” (1990); “Buraya gel, Assassin” (1993). (Paolo Martini tarafından)
Ayrıca bir öğretmen ve çevirmen olan Silvia Giacomoni, her şeyden önce, yetmişli yıllardan itibaren, özellikle Milano şehrine atıfta bulunarak, edebiyat, gazetecilik ve toplum arasındaki ilişki bağlamında ortaya çıkan yoğun bir faaliyet gerçekleştirdi. Çok yönlü kişilik ve sayısız çıkar, Giacomoni etkinliğini çeviriden anlatıya, gazetecilikten kurguya, belirli bir duyarlılık ve dikkatle toplum ve din arasındaki ilişkilere genişletti.
Silvia Giacomoni'nin en önemli eserleri arasında “Tanrı'nın Öfkesi” (1995), Carlo Maria Martini'nin Yazılar Antolojisi vardır; Kardinal Carlo Maria Martini (“Bir Kardinal Şeytanı. Mektuplar 1982-2012”, Laura Bosio, Milan, Milan, Bompiani, 2021); 2004 yılında yayınlanan Eski Ahit'in (yeni Salani İncil), 2007'de Matteo İncili'nin yeniden yazılmasını (“Matteo” diyor) izledi. İncil Çalışmaları alanındaki taahhüdü, 2017 “İncil, Kitaplar ve Gazeteler” adlı kitap röportajı (Pietro Mariani Cerati ve Luigi Rigazzi ile) ile de ifade edilmektedir. 2008 yılında “Alessandro Manzoni: dört abartılı portre” makalesi yayınlandı, bu konular arasında, İncil'in büyük yazarın çalışmaları üzerindeki etkisini de vurgulayan bir yansıma. Daha önce Giacomoni gazetecilik araştırmaları ve romanları yayınlamıştı: “İtalya'da Sefalet ve Araştırma Asaleti” (1979); “Moda İtalya” (1984); “İtalyan Tasarımcılar” (1988); “Boş Oda” (1989); “Çift hariç” (1990); “Buraya gel, Assassin” (1993). (Paolo Martini tarafından)