Zonguldak Bülent Ecevit Üniversitesi (ZBEÜ) Sıhhat Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Kısmı Ruh Sıhhati ve Hastalıkları Hemşireliği Ana Bilim Kolu Öğretim Üyesi Dr. Sevecen Çelik İnce, ‘No Mobile Phone Phobia’ sözlerinden türeyen ve ‘nomofobi’ olarak isimlendirilen, telefonsuz kalma korkusu ya da telefonla internet erişiminin kısıtlanmasından kaygı duymayla şekillenen bağımlılık çeşidinin artmaya başladığını belirtti. Lisans ve ön lisans seviyesinde yaptığı farklı araştırmalarda yüzlerce öğrenci ile çalışan İnce, “Çalışmamda literatürle uyumlu bir biçimde üniversite öğrencilerinde çoklukla nomofobi seviyelerinin orta ve yüksek seviyede olduğunu araştırma sonuçları söylüyor. Benim çalışmamda da öğrencilerde orta seviyede nomofobik davranış ya da bağımlılık çeşidinin olduğunu söyleyebilirim” dedi.
‘BU ENDİŞEYE BAĞLI KİŞİ ÖFKE YAŞAYABİLİYOR’
Nomofobinin telefonsuz kalma korkusuna bağlı olarak bireyleri etkilediğini kaydeden İnce, “Kişi telefona erişememe, telefonda çevrimiçi olamama, her an internete bağlanamama ya da irtibat kuramamakla ilgili endişe duyduğu için bu kaygıya bağlı kişi; gerilim, ıstırap, huzursuzluk, gerginlik, öfke yaşayabiliyor. bununla birlikte daima telefonla iç içe olduğu için bu hem biyolojik hem fizikî hem ruhsal birebir vakitte toplumsal istikametten kişiyi olumsuz etkileyebiliyor. Fizikî sıhhat sorunu bakılırsabiliyoruz, bel sırt ağrıları ya da parmaklarda birtakım eklem rahatsızlıkları nazaranbiliyoruz. Toplumsal manada kişi daima telefonda maruz kaldığı için bu durumda bağlantı problemleri yaşayabiliyor, yalnızlaşmaya gidebiliyor. Buna bağlı depresyon, anksiyete bozuklukları karşımıza çıkabiliyor hatta intiharla sonuçlanan durumlar bile karşımıza çıkabiliyor. Nomofobinin hayli boyutlu hayatımızı etkilediğini söyleyebilirim” diye konuştu.
Bu davranışın yalnızca gençleri değil 7’den 70’ye herkesi etkilediğini söyleyen İnce, “Şu anda teknoloji ve akıllı telefonlar hayatımızın vazgeçilmez bir kesimi. Aslında hepimiz bu telefonları kullanıyoruz. Hepimizi, her yaş kümesini etkileyen bir sorun. Tabi ki telefon kullanmamız gerekiyor ancak bunu berbata kullandığımız noktada nomofobi ve telefon bağımlılığı karşımıza çıkıyor. Üniversite öğrencilerinde, bu yaş kümesinde akademik performanslarını, sıhhatlerini ya da günlük rutin işlerini yerine getirmekle ilgili problemler yaşadıklarını söyleyebilirim” dedi.
’13 DAKİKADA BİR TELEFONA BAKIYORUZ’
Nomofobiye dikkat edilmesi gerektiğini vurgulayan İnce, şöyleki devam etti:
“Sadece bizlere değil, bizleri yetiştiren anne- babaların da bu bahiste epeyce dikkatli olması lazım. Zira doğan çocuk teknolojiye doğuyor. Z Nesli teknolojiye doğan bir jenerasyon ve birinci olarak bizim çocuklara uygun bir rol model olmamız lazım. Biz çocuklara teknolojiyi bir ödül sunmamalıyız. Tabi telefonu büsbütün hayatımızdan çıkaramayacağız lakin aşikâr sınırlamalar getirerek teknolojiden uzak durmayı bilmemiz gerekiyor. Şu fazlaca çarpıcı bir bulgu uyku öncesinde yahut uyanır uyanmaz daima telefon elimizde. Tuvalete gidiyoruz, telefon elimizde gidiyoruz. Daima ona bakma gereksinimi var hatta bu bahiste yapılan bir çalışmada; Türkiye’de ortalama 13 dakikada bir telefona bakıyoruz. Günde ortalama 78 defa telefona baktığımız ortaya çıkmış. Bu önemli yüksek bir oran. Telefon bağımlılığı ya da nomofobi açısından daima telefona bakma isteğimiz bir risk oluşturabiliyor. Bunu biraz kısıtlamamamız gerekiyor. Yani telefon kullanmadığımız vakit içinderı belirleyip aslında bu vakit içinderı yaratmak ve bunu gerçekleştirebiliyor olmamız lazım. Yani denetimin bizde olması lazım, telefonlarımızda değil.”
ZBEÜ Hemşirelik Kısmı 1’inci sınıf öğrencisi Nurcan Muti (19) de günde 4- 5 saatini telefonla geçirdiğini belirterek, “Zamanımın birçok telefonda geçiyor. Bu yüzden de geriye boş vaktim kalmıyor. O yüzden boş vaktimde bir şey yapamıyorum. Telefon olmadığında kendimizi boşlukta hissediyoruz. Bu sigara, alkol kadar bağımlılık yaratan husus üzere bir şey zira daima elimde. örneğin bir sefer telefonum bozulmuştu, ne yapacağımı şaşırmıştım. Günüm epeyce boş geçiyordu, uyuyarak” dedi.
ZBEÜ Maliye Kısmı 3’üncü sınıf öğrencisi Emre Çelik (23) de “Günde 5- 6 saat kullanıyorum. Toplumsal medyada geziniyorum. Şu an baş dinlemeye geldiğim için uğraşmıyorum. Telefon vaktimi alıyor lakin en pahalı şey de vakit. Artık alıştık o yüzden biraz bağımlılık oldu, diyebilirim. ömrümüzün büyük vaktini ayırıyoruz” diye konuştu.
‘BU ENDİŞEYE BAĞLI KİŞİ ÖFKE YAŞAYABİLİYOR’
Nomofobinin telefonsuz kalma korkusuna bağlı olarak bireyleri etkilediğini kaydeden İnce, “Kişi telefona erişememe, telefonda çevrimiçi olamama, her an internete bağlanamama ya da irtibat kuramamakla ilgili endişe duyduğu için bu kaygıya bağlı kişi; gerilim, ıstırap, huzursuzluk, gerginlik, öfke yaşayabiliyor. bununla birlikte daima telefonla iç içe olduğu için bu hem biyolojik hem fizikî hem ruhsal birebir vakitte toplumsal istikametten kişiyi olumsuz etkileyebiliyor. Fizikî sıhhat sorunu bakılırsabiliyoruz, bel sırt ağrıları ya da parmaklarda birtakım eklem rahatsızlıkları nazaranbiliyoruz. Toplumsal manada kişi daima telefonda maruz kaldığı için bu durumda bağlantı problemleri yaşayabiliyor, yalnızlaşmaya gidebiliyor. Buna bağlı depresyon, anksiyete bozuklukları karşımıza çıkabiliyor hatta intiharla sonuçlanan durumlar bile karşımıza çıkabiliyor. Nomofobinin hayli boyutlu hayatımızı etkilediğini söyleyebilirim” diye konuştu.
Bu davranışın yalnızca gençleri değil 7’den 70’ye herkesi etkilediğini söyleyen İnce, “Şu anda teknoloji ve akıllı telefonlar hayatımızın vazgeçilmez bir kesimi. Aslında hepimiz bu telefonları kullanıyoruz. Hepimizi, her yaş kümesini etkileyen bir sorun. Tabi ki telefon kullanmamız gerekiyor ancak bunu berbata kullandığımız noktada nomofobi ve telefon bağımlılığı karşımıza çıkıyor. Üniversite öğrencilerinde, bu yaş kümesinde akademik performanslarını, sıhhatlerini ya da günlük rutin işlerini yerine getirmekle ilgili problemler yaşadıklarını söyleyebilirim” dedi.
’13 DAKİKADA BİR TELEFONA BAKIYORUZ’
Nomofobiye dikkat edilmesi gerektiğini vurgulayan İnce, şöyleki devam etti:
“Sadece bizlere değil, bizleri yetiştiren anne- babaların da bu bahiste epeyce dikkatli olması lazım. Zira doğan çocuk teknolojiye doğuyor. Z Nesli teknolojiye doğan bir jenerasyon ve birinci olarak bizim çocuklara uygun bir rol model olmamız lazım. Biz çocuklara teknolojiyi bir ödül sunmamalıyız. Tabi telefonu büsbütün hayatımızdan çıkaramayacağız lakin aşikâr sınırlamalar getirerek teknolojiden uzak durmayı bilmemiz gerekiyor. Şu fazlaca çarpıcı bir bulgu uyku öncesinde yahut uyanır uyanmaz daima telefon elimizde. Tuvalete gidiyoruz, telefon elimizde gidiyoruz. Daima ona bakma gereksinimi var hatta bu bahiste yapılan bir çalışmada; Türkiye’de ortalama 13 dakikada bir telefona bakıyoruz. Günde ortalama 78 defa telefona baktığımız ortaya çıkmış. Bu önemli yüksek bir oran. Telefon bağımlılığı ya da nomofobi açısından daima telefona bakma isteğimiz bir risk oluşturabiliyor. Bunu biraz kısıtlamamamız gerekiyor. Yani telefon kullanmadığımız vakit içinderı belirleyip aslında bu vakit içinderı yaratmak ve bunu gerçekleştirebiliyor olmamız lazım. Yani denetimin bizde olması lazım, telefonlarımızda değil.”
ZBEÜ Hemşirelik Kısmı 1’inci sınıf öğrencisi Nurcan Muti (19) de günde 4- 5 saatini telefonla geçirdiğini belirterek, “Zamanımın birçok telefonda geçiyor. Bu yüzden de geriye boş vaktim kalmıyor. O yüzden boş vaktimde bir şey yapamıyorum. Telefon olmadığında kendimizi boşlukta hissediyoruz. Bu sigara, alkol kadar bağımlılık yaratan husus üzere bir şey zira daima elimde. örneğin bir sefer telefonum bozulmuştu, ne yapacağımı şaşırmıştım. Günüm epeyce boş geçiyordu, uyuyarak” dedi.
ZBEÜ Maliye Kısmı 3’üncü sınıf öğrencisi Emre Çelik (23) de “Günde 5- 6 saat kullanıyorum. Toplumsal medyada geziniyorum. Şu an baş dinlemeye geldiğim için uğraşmıyorum. Telefon vaktimi alıyor lakin en pahalı şey de vakit. Artık alıştık o yüzden biraz bağımlılık oldu, diyebilirim. ömrümüzün büyük vaktini ayırıyoruz” diye konuştu.