“Genç öğrencilerin büyük çoğunluğu protestonun nedenlerini anlıyor, çünkü bu tamamen toplumsal dünyada özetlenebilecek çağdaş düşünce yayılım sisteminin bir parçası: bu açıdan bakıldığında başarısızlıklara dikkat çekme hedefi Herkes tek bir protesto biçimini takdir etmese de felaket niteliğindeki iklim değişikliği olayları çok popüler.” Öyle olduğunu teyit etmek Carlo FalcianiSanat Tarihi profesörüFloransa Güzel Sanatlar AkademisiAdnKronos'un tiyatro olarak gördüğü son bölüm ışığında röportajı Ofisler.
Sanat tarihçisine göre, “sosyal medya yoluyla verilen 'mesajın' gençlere çok daha fazla ulaştığı açıktır, çünkü aynı haberlerde açıkça mevcut olan ancak haberlerde verilen ya da bir 'genç' gazetesinde okunan itici yönü de vardır. ' etik ya da politik bir kategori değildir ve bu nedenle pozisyonlar çok farklı olabilir, ancak yaygınlık kesinlikle sözde protestoların lehinedir. 'Ekovandallar' daha doğrusu Son Nesil çevreciler”.
Bununla birlikte, açıkça çok daha yetişkin olan öğretim kadrosunda, “pozisyonlar daha çeşitlidir, takdir edenler, kınayanlar ve daha incelikli bir bakış açısına sahip olanlar vardır… Ben bu eylemlerin aynı zamanda çağdaş toplumda müze işlevinin azalması, müze biletlerle para kazanmaya hizmet ediyor ve hatta eserler ideal veya estetik değeriyle, bir hafızanın, bir medeniyetin işareti olarak değil, parasal varlıklar olarak değerlendiriliyor”.
Bu nedenle, sergi küratörü Falciani'nin gözlemine göre, “sergilenen eserler, mağazalarda sergilenen ürünlerle aynı şekilde değerlendiriliyor; 'Mona Lisa' bu, La Scala 'prömiyerinde' kadınların kürklerine çürük yumurta atan hayvan hakları aktivistlerinin jestiyle eşdeğerdir. Sanat bir meta gibidir ve toplumun başarısızlıklarına karşı çıkanlar, sanki eserlerin sergilendiği pencere kırılmış gibi onu hedef olarak kullanırlar. Rolex……”.
Son zamanlarda istenen mevzuata gelince Devlet Anıtlara ve sanat eserlerine verilen zararın masraflarının eser sahipleri tarafından ödenmesini öngören yasa, Falciani'ye göre “öncelikle şunu söylemek gerekir ki, gerçekte bu sözde 'ekovandallar' hiçbir zaman hiçbir şeye geri dönüşü olmayacak şekilde zarar vermemiştir. Ve Küçük haberlere, kamuoyunun ya da siyasetin duygusal dalgasına ilişkin yasa çıkarmak bence yapılabilecek en kötü seçimlerden biri. Durum yapabilir.”
Ama öğretmen şikayetçi Sanat Tarihi Floransa Güzel Sanatlar Akademisi'nde, “Maalesef İtalya'da bu ahlaksızlık var. Bundan sonrası pek mantıklı olmayan protestolardır, çünkü buldukları zamanı bırakırlar, daha doğrusu: zamanı bir 'beğeni'ye bırakırlar.” … Değişen iklime ya da etkilenen tabloya kızıyoruz ve sonra her şey burada bitiyor, sanki ara sıra bizi etkileyen bir tanıtım gösterisi için ve sonra onun yerini alacak başka bir mesaj bulmamız gerekiyor”.
(İle ilgili Enzo Bonaiuto)
Sanat tarihçisine göre, “sosyal medya yoluyla verilen 'mesajın' gençlere çok daha fazla ulaştığı açıktır, çünkü aynı haberlerde açıkça mevcut olan ancak haberlerde verilen ya da bir 'genç' gazetesinde okunan itici yönü de vardır. ' etik ya da politik bir kategori değildir ve bu nedenle pozisyonlar çok farklı olabilir, ancak yaygınlık kesinlikle sözde protestoların lehinedir. 'Ekovandallar' daha doğrusu Son Nesil çevreciler”.
Bununla birlikte, açıkça çok daha yetişkin olan öğretim kadrosunda, “pozisyonlar daha çeşitlidir, takdir edenler, kınayanlar ve daha incelikli bir bakış açısına sahip olanlar vardır… Ben bu eylemlerin aynı zamanda çağdaş toplumda müze işlevinin azalması, müze biletlerle para kazanmaya hizmet ediyor ve hatta eserler ideal veya estetik değeriyle, bir hafızanın, bir medeniyetin işareti olarak değil, parasal varlıklar olarak değerlendiriliyor”.
Bu nedenle, sergi küratörü Falciani'nin gözlemine göre, “sergilenen eserler, mağazalarda sergilenen ürünlerle aynı şekilde değerlendiriliyor; 'Mona Lisa' bu, La Scala 'prömiyerinde' kadınların kürklerine çürük yumurta atan hayvan hakları aktivistlerinin jestiyle eşdeğerdir. Sanat bir meta gibidir ve toplumun başarısızlıklarına karşı çıkanlar, sanki eserlerin sergilendiği pencere kırılmış gibi onu hedef olarak kullanırlar. Rolex……”.
Son zamanlarda istenen mevzuata gelince Devlet Anıtlara ve sanat eserlerine verilen zararın masraflarının eser sahipleri tarafından ödenmesini öngören yasa, Falciani'ye göre “öncelikle şunu söylemek gerekir ki, gerçekte bu sözde 'ekovandallar' hiçbir zaman hiçbir şeye geri dönüşü olmayacak şekilde zarar vermemiştir. Ve Küçük haberlere, kamuoyunun ya da siyasetin duygusal dalgasına ilişkin yasa çıkarmak bence yapılabilecek en kötü seçimlerden biri. Durum yapabilir.”
Ama öğretmen şikayetçi Sanat Tarihi Floransa Güzel Sanatlar Akademisi'nde, “Maalesef İtalya'da bu ahlaksızlık var. Bundan sonrası pek mantıklı olmayan protestolardır, çünkü buldukları zamanı bırakırlar, daha doğrusu: zamanı bir 'beğeni'ye bırakırlar.” … Değişen iklime ya da etkilenen tabloya kızıyoruz ve sonra her şey burada bitiyor, sanki ara sıra bizi etkileyen bir tanıtım gösterisi için ve sonra onun yerini alacak başka bir mesaj bulmamız gerekiyor”.
(İle ilgili Enzo Bonaiuto)