Wynnie Mynerva'nın İtalya'daki ilk kişisel sergisi 'Presagio' 7 Mayıs Salı günü Roma'da açılıyor. Küratörlüğünü Alessio Antoniolli'nin üstlendiği ve Gasworks of London ortaklığıyla oluşturulan sergi, 3 Kasım'a kadar Memmo Vakfı'nda görülebilecek ve Perulu sanatçının İtalya'da yarattığı çalışma çekirdeklerinden oluşuyor. Kronik bir hastalıkla bir arada yaşamaktan yola çıkan ve ezoterik düşünce ve büyünün (insanların kendi güçlerine olan inancını yeniden canlandıracak araçlar olarak anlaşılan) önerilerinin rehberliğinde yola çıkan Mynerva, bedeni hasta ve sağlıklı arasındaki basit ikili ayrımın dışına yerleştirmek için bedenle yüzleşti. Sanatçı, bedeni ve onun kültürel ve politik sembollerle kaplı “metaforlarını” tanımlayan yazar Susan Sontag'dan hareketle, Lynn Margulis'e göre insanın “bir holobite” olduğu kozmik bir evrene hayat vermeye karar verdi. Tanım: Çevresindeki her şeyle bağlantılı, gezici bir ekolojik varlık olarak görülüyor.
Sanatçı, fiziksel hastalığın kendisiyle yüzleşmek yerine, bir arada yaşama ve toplumsal bir hastalıkla karşı karşıya olanların enerjilerini yenileyen yaratıcı bir evrenin yapılanması yoluyla onunla özgün bir ilişki kurma yolunu şekillendirmeyi amaçlıyor. Sanatçı için beden, ideal ile malzemeyi, yüksek ile aşağıyı birleştirmeye yönelik yenilenen ihtiyacı iletecek temel araç haline gelir. Mynerva, şehrin tarihine ve en iyi bilinen fresk döngülerine ilişkin derinlemesine bir araştırmadan yola çıkarak şehrin Roma ile olan ilişkisini araştırdı ve yeni bir evrene girenleri taşıyabilecek sürükleyici bir ortamın yaratılması üzerinde çalıştı. Bu coğrafya, vücut parçalarının isimlerin ve etiketlerin ötesinde çoğaldığı, daha geniş bir ekosisteme gönderme yapan akışkan anatomiler icat ettiği resimli bir sözlükle ifade ediliyor. Sergide her beden, yeni sakinlere ve yeni senaryolara ev sahipliği yapabilen, farklılıkları artıran, evrensel bir arada yaşamayı yücelten bir sisteme dönüşüyor.
Mynerva, 'Presagio' için Memmo Vakfı'nın mekanlarını anlatısal bir şekilde düzenledi. İlk odada kağıt üzerine karakalem çizimlerle ışık ve gölgede figürler ve vücut kıvrımları tanıtılıyor. İkincisinde ise bakış açısı, sindirim, solunum, sinir ve kas sistemlerini yeniden yaratan, vücudun bölümleri ile gezegen sistemi arasındaki uyumla oynayan şehvetli bedenleri içeren, büyük rozetlere benzeyen dört dairesel tuvalle tersine çevriliyor. Tavandan sarkan tuvaller, bakışı kobalt mavisi gökyüzüne yükselterek görüntüyü kozmik ve ilahi bir düzleme taşıyabiliyor. Bu kirlenme ve ortak yaşam görüntülerinden yolculuk, bir dizi üfleme cam heykelin küçük parlak hazineler gibi göründüğü, şekilsiz varlıkları, yarı bitkileri, yarı hayvanları, yarı insanları yeniden yarattığı toplu bir alan olan son odada doruğa çıkıyor. Wynnie Mynerva, ışıklardan, gölgelerden ve yoğun renk katmanlarından oluşan resmin, doğa ve evrenle karışarak yeni bir geleceğe yönelik açıklığı ortaya koyduğu bir mikrokozmosu bu şekilde hayal ediyor.
Sanatçı, fiziksel hastalığın kendisiyle yüzleşmek yerine, bir arada yaşama ve toplumsal bir hastalıkla karşı karşıya olanların enerjilerini yenileyen yaratıcı bir evrenin yapılanması yoluyla onunla özgün bir ilişki kurma yolunu şekillendirmeyi amaçlıyor. Sanatçı için beden, ideal ile malzemeyi, yüksek ile aşağıyı birleştirmeye yönelik yenilenen ihtiyacı iletecek temel araç haline gelir. Mynerva, şehrin tarihine ve en iyi bilinen fresk döngülerine ilişkin derinlemesine bir araştırmadan yola çıkarak şehrin Roma ile olan ilişkisini araştırdı ve yeni bir evrene girenleri taşıyabilecek sürükleyici bir ortamın yaratılması üzerinde çalıştı. Bu coğrafya, vücut parçalarının isimlerin ve etiketlerin ötesinde çoğaldığı, daha geniş bir ekosisteme gönderme yapan akışkan anatomiler icat ettiği resimli bir sözlükle ifade ediliyor. Sergide her beden, yeni sakinlere ve yeni senaryolara ev sahipliği yapabilen, farklılıkları artıran, evrensel bir arada yaşamayı yücelten bir sisteme dönüşüyor.
Mynerva, 'Presagio' için Memmo Vakfı'nın mekanlarını anlatısal bir şekilde düzenledi. İlk odada kağıt üzerine karakalem çizimlerle ışık ve gölgede figürler ve vücut kıvrımları tanıtılıyor. İkincisinde ise bakış açısı, sindirim, solunum, sinir ve kas sistemlerini yeniden yaratan, vücudun bölümleri ile gezegen sistemi arasındaki uyumla oynayan şehvetli bedenleri içeren, büyük rozetlere benzeyen dört dairesel tuvalle tersine çevriliyor. Tavandan sarkan tuvaller, bakışı kobalt mavisi gökyüzüne yükselterek görüntüyü kozmik ve ilahi bir düzleme taşıyabiliyor. Bu kirlenme ve ortak yaşam görüntülerinden yolculuk, bir dizi üfleme cam heykelin küçük parlak hazineler gibi göründüğü, şekilsiz varlıkları, yarı bitkileri, yarı hayvanları, yarı insanları yeniden yarattığı toplu bir alan olan son odada doruğa çıkıyor. Wynnie Mynerva, ışıklardan, gölgelerden ve yoğun renk katmanlarından oluşan resmin, doğa ve evrenle karışarak yeni bir geleceğe yönelik açıklığı ortaya koyduğu bir mikrokozmosu bu şekilde hayal ediyor.